Britse offshore-windenergie: mislukte veiling versterkt de positie van de duurzame-energiesector

Ontvang gratis windenergie-updates

Wij sturen u een myFT Dagelijks overzicht e-mail waarbij de laatste wordt afgerond Windkracht nieuws elke ochtend.

Bij tennis noemt men dit resultaat een bagel, een nul. De laatste jaarlijkse energieveiling in Groot-Brittannië heeft geen biedingen opgeleverd voor offshore windenergieprojecten, zei de regering vrijdag. Het had een stroomprijsplafond geboden dat gelijk was aan ongeveer £ 60 per megawattuur in de huidige prijzen. Dat bleek te laag. Toch zou dit goed nieuws kunnen zijn voor de windindustrie.

Beschouw dit als een voorspelbare verrassing. Een vooraf aangekondigd prijsplafond lag ongeveer een vijfde lager dan een recente veiling in de Ierse Zee. Sommige bedrijven hadden publiekelijk geklaagd over de voorgestelde Britse prijs. Dat bood een waarschuwing. Windparkbedrijven weigerden deel te nemen.

Alles is niet verloren. Duitse bureaucraten hadden op een windveiling in december een spaarzame kijk op hun prijsplafond, wat een historisch laag abonnementspercentage van bijna 20 procent opleverde. Hogere prijzen tijdens de volgende twee kwartaalveilingen eerder dit jaar hebben die belangstelling ongeveer zeven keer vergroot.

Deze problematiek beperkt zich niet tot Europa. Massachusetts moest offshore windprojecten annuleren toen bieders zich terugtrokken. Als je dit ziet, klinken de New Yorkse waakhonden pragmatischer. Ze overwegen petities voor meer stroomafnameovereenkomsten. Deze gemiddeld 48 procent op vier projecten van veilingwinnaars, waaronder Equinor, BP en Ørsted, merkt Deepa Venkateswaran in Bernstein op.

New York wil geen vertragingen. Maar deze zullen de Britse offshore-windenergiesector treffen als de Britse regering niet snel handelt. Zonder wijziging van het schema zou een opwaartse aanpassing van het prijsplafond een jaar wachten vergen. Bovendien lopen sommige eerdere windprojecten ook vast. De overheid zou de doelstelling van 50 GW voor windenergie op zee voor 2030 kunnen missen.

Elke fout gaat naar de bureaucraten die zich zorgen maken over de inflatiedruk. Maar de volatiliteit van aardgas is de belangrijkste factor in de schommelingen van de energieprijzen. De komende jaren kan offshore wind meer schaalgrootte bieden dan de meeste andere hernieuwbare energiebronnen. Dat betekent dat hoe eerder windenergie op zee in gebruik wordt genomen, hoe sneller gas kan worden vervangen.