China breidt landbouwgrond uit om de afhankelijkheid van buitenlands voedsel te verminderen

Ontvang gratis Chinese landbouwupdates

We sturen je een myFT dagelijkse samenvatting e-mail naar boven afronden Chinese landbouw nieuws elke ochtend.

In de West-Chinese stad Chengdu heeft het ooit populaire hotpot-restaurant Star Shining in the Clouds voor de laatste keer zijn deuren gesloten, een van de vele bedrijven die moeten sluiten omdat de regering probeert de hoeveelheid landbouwgrond te vergroten.

Lokale autoriteiten hebben alleen al in Chengdu 6.700 hectare overgenomen en meerdere bedrijven gesloten, als onderdeel van een grotere landelijke campagne om maïs en sojabonen te planten om de voedselzekerheid te vergroten.

Het plan, dat nog niet tot een aanzienlijk hogere productie heeft geleid, heeft bedrijven zoals Star Shining in the Clouds, dat slechts twee jaar open was voordat het in april van dit jaar werd gesloten, verwoest. “We hadden het restaurant niet geopend als we hadden geweten dat het zo snel zou worden afgebroken”, zegt een oud-medewerker.

In het hele land hebben de autoriteiten sinds 2021 meer dan 170.000 hectare teruggewonnen, terwijl Peking probeert zijn afhankelijkheid van geïmporteerd voedsel te verminderen, uit angst dat de confrontatie tussen China en de VS de wereldwijde toeleveringsketens zou kunnen verstoren.

In een toespraak vorig jaar zei de Chinese president Xi Jinping dat de autoriteiten “harde maatregelen moeten nemen die tanden laten groeien” om 120 miljoen hectare gecultiveerd land in het hele land in stand te houden – het niveau dat Peking algemeen als noodzakelijk beschouwt om zelfvoorziening veilig te stellen.

“China moet in staat zijn om zijn mensen alleen te voeden”, zei Xi. “We vallen onder de controle van anderen als we onze rijstkom niet stabiel kunnen houden.”

De toenemende verstedelijking en een productiehausse in China hebben de afgelopen decennia bijgedragen tot een grotere afhankelijkheid van voedselimport. Ongeveer driekwart van de sojabonen die China consumeert, komt uit de VS en Brazilië, zo blijkt uit officiële gegevens. China importeerde vorig jaar ook 7 procent van zijn maïs, tegen minder dan 1 procent tien jaar geleden.

Gezien de toenemende geopolitieke spanningen, “bereidt China zich voor op het worstcasescenario waarin het geen voedsel uit het buitenland kan kopen”, zegt Yu Xiaohua, professor landbouweconomie aan de Universiteit van Göttingen. “De autoriteit rekent op de ontginning om de zelfvoorziening van het land op het gebied van graan te verbeteren.”

U ziet een momentopname van een interactieve afbeelding. Dit komt hoogstwaarschijnlijk doordat u offline bent of omdat JavaScript in uw browser is uitgeschakeld.

Maar het voorbeeld van Chengdu benadrukt hoe moeilijk het is om graanteelt in de voorsteden, de aanleg van graanvelden aan de rand van grote steden, om te zetten in een levensvatbare onderneming, aldus analisten.

“Het is heel moeilijk om teruggewonnen land plotseling weer productief te maken, omdat je niet zomaar sojabonen op het veld kunt planten en dan kunt vertrekken”, zegt Darin Friedrichs, directeur marktonderzoek bij Sitonia Consulting, een in Shanghai gevestigd landbouwadviesbureau.

“Je moet iemand hebben van wie je zaden, kunstmest en apparatuur kunt kopen die relatief dichtbij is en als je ze oogst, moet je handelaren in de buurt hebben die bereid zijn ze te kopen of plaatsen om ze op te slaan.”

De ironie in het geval van Chengdu is dat het in 2017 landbouwgrond had omgezet in parken, in een project van 34 miljard Rmb ($ 4,7 miljard) dat hielp bij het creëren van een populaire toeristische bestemming die bedrijven zoals Star Shining aantrok. “De grote leider was niet blij met het gebruik van landbouwgrond voor andere doeleinden”, zei een Chengdu-functionaris, verwijzend naar Xi met een bijnaam die eerder werd gebruikt voor Mao Zedong. “Onafhankelijkheid van graan overtreft al het andere.”

Huurders die een meerjarige huurovereenkomst hadden getekend met de lokale autoriteiten waardoor ze commercieel gebruik konden maken van landelijke grond, hebben hun contract zien intrekken. “We corrigeren een fout die we eerder hebben gemaakt”, zei de Chengdu-functionaris.

U ziet een momentopname van een interactieve afbeelding. Dit komt hoogstwaarschijnlijk doordat u offline bent of omdat JavaScript in uw browser is uitgeschakeld.

Chengdu heeft een jaarlijks productiedoel gesteld van nog eens 96.000 ton rijst, maïs en sojabonen tegen 2026, ongeveer gelijk aan 4 procent van de graanproductie vorig jaar. Ambtenaren in Chengdu zeiden dat het moeilijk was om jongere werknemers te krijgen, die een fractie krijgen van wat ze in fabrieken zouden kunnen verdienen. In plaats daarvan wendden ze zich tot oudere boeren, van wie sommigen uit naburige provincies kwamen.

In een bos dat is veranderd in sojabonen in de buurt van Chengdu’s Zuixiang Road, zei een 65-jarige boer met de bijnaam Li dat hij twee keer per maand de urenlange reis met de bus vanuit zijn geboorteplaats maakte. Gezien het lage dagtarief van slechts Rmb 120, was Li niet van plan zich volledig aan de baan te wijden.

“Ik zou elke dag naar het veld komen om ervoor te zorgen dat het gewas goed groeit als dit mijn boerderij was”, zei Li. “Nu kom ik hier alleen als mijn baas me daarom vraagt ​​en het kan me niet schelen hoeveel de output zal zijn.”

In meer dan een dozijn teruggewonnen graanvelden die de Financial Times in de buitenwijken van Chengdu bezocht, waren de gewassen vaak dun verspreid en onkruid is overal. “We claimen deze percelen om een ​​signaal af te geven dat we om voedselzekerheid geven”, zei de tweede Chengdu-functionaris. “Output is geen prioriteit.”

In Wutong Xinyuan, een woonwijk, protesteerden huiseigenaren begin dit jaar tegen een regeringsplan om maïs te verbouwen op een aangrenzend perceel dat oorspronkelijk was bestemd voor een winkelcentrum.

“De voordelen van een winkelcentrum wegen veel zwaarder dan een paar honderd kilo maïsproductie die weinig bijdraagt ​​aan het bereiken van zelfredzaamheid op het gebied van voedsel”, zegt Wang, een inwoner van Wutong Xinyuan, die vroeg om slechts met één naam te worden geïdentificeerd.

Terwijl bedrijfseigenaren, waaronder die van Star Shining in the Clouds, enige compensatie ontvingen, zeiden velen dat het niet genoeg was, en sommigen twijfelden aan de wijsheid en winstgevendheid van de terugkeer naar kleine boeren.

“We hebben een groot verlies geleden door het landaanwinningsproject dat een kleine hoeveelheid gewassen oplevert”, zei een voormalige medewerker van Star Shining.