Covid-onderzoek zal de mythe van Boris Johnson niet omverwerpen

Ontgrendel gratis de Editor’s Digest

Roula Khalaf, redacteur van de FT, selecteert in deze wekelijkse nieuwsbrief haar favoriete verhalen.

Goedemorgen. Boris Johnson was geen goede premier. Zijn regering slingerde alle kanten op als het om allerlei kwesties ging, en zijn slechte besluitvorming maakte het moeilijker om op de Covid-pandemie te reageren. Dat is de essentie van het bewijsmateriaal van gisteren voor het Britse Covid-onderzoek. Stem af op de sessie van vandaag, wanneer er mogelijk meer onthullingen zullen zijn over de religie van de paus en wat daaronder valt Echt doen in het bos.

Enkele (licht) minder grappige gedachten over het onderstaande openbare onderzoek.

Dr Death, de kanselier

Laura Hughes heeft alle griezelige details van gisteren bij het Covid-19-onderzoek. Vervelend genoeg zegt de schets van Rob Hutton bij de Critic in wezen alles wat ik van plan was vandaag te schrijven:

We kwamen er niet achter wie die beslissing eigenlijk had genomen [to put Boris Johnson in charge]maar toen we hoorden over de chaos in Downing Street, de veranderingen van gedachten van de lockdown naar het hoog opstapelen van de lichamen en weer terug, de vrouwenhaat en het geschreeuw en de ‘superheldencultuur’ – vermoedelijk een verwijzing naar de Burgeroorlog tijdperk van het Marvel Cinematic Universe – het was moeilijk om niet te denken aan alle mensen die ons destijds verzekerden dat Johnson de juiste man was om premier te worden, dat hij veel harder werkte dan mensen waardeerden, dat hij precies wist wat hij deed . In feite kunnen de meeste onthullingen uit het onderzoek als volgt worden samengevat: Boris Johnson is altijd precies geweest wie hij altijd leek te zijn.

Het premierschap van Boris Johnson lijkt veel op dat oude grapje uit de jaren zestig: als je het je kunt herinneren, was je er niet echt bij. Zijn tijd in de regering bestaat in de conservatieve mythologie (en sommige Labour-demonologie) als een tijdperk van rechtse regering, hoewel het in werkelijkheid een tijdperk was van hogere uitgaven, zelfs vóór de pandemie.

Als Rishi Sunak de volgende verkiezingen verliest, zal voor grote delen van de Tory-partij de geruststellende mythe zijn dat als Sunak vorig jaar zomer niet uit de regering was gestapt, Johnson zou hebben gezegevierd tegen Keir Starmer en een ideologisch gedreven, rechtse partij zou hebben geleverd. regering, in tegenstelling tot de ongelukkige en linkse regering-Sunak.

Een vluchtige blik op het Conservatieve manifest van 2019, en een vergelijking tussen dat document en de Sunak-agenda zouden dat moeten verdrijven, net zoals de sessie van gisteren over het Covid-onderzoek zou moeten doen. (Dat wil niet zeggen dat Sunak er goed uit komt: de persoonlijke wanhoop van veel overheidswetenschappers bij zijn Eat Out To Help Out-plan deed me denken aan de scherpe en briljante column van Janan Ganesh over de tekortkomingen van de premier een jaar geleden.)

Het zou moeten, maar dat zal niet gebeuren. De grootste erfenis van dit onderzoek zal, denk ik, zijn dat ambtenaren en ministers vroeg of laat onder dezelfde verplichtingen zullen vallen om hun communicatie te onderhouden als bijvoorbeeld elke organisatie die onder toezicht staat van de Financial Conduct Authority. Als je in dat geval beweerde, zoals Martin Reynolds, de voormalige ambtenaar die het kabinet van Johnson leidde, gisteren deed, dat je je eenvoudigweg niet meer kon herinneren waarom je je WhatsApp-berichten had verwijderd, zou je een hele reeks mogelijke sancties te wachten staan.

Maar in termen van de positie van de regering-Johnson binnen de Conservatieve Partij of het land als geheel: dat is volgens mij al een tijdje geregeld, en ik denk niet dat dit onderzoek de knop in een van beide richtingen zal bewegen.

Probeer dit nu

Deze week luisterde ik vooral naar de wonderbaarlijk spaarzame partituur van Ariel Marx bij de briljante, claustrofobische komedie Shiva-baby tijdens het schrijven van mijn column. Ik ben heel, heel, heel enthousiast over de volgende film van Emma Seligman, Bodems, dat dit weekend op een deprimerend klein aantal schermen verschijnt. Als je hem in de bioscoop kunt zien, weet ik zeker dat het de moeite waard is.

Topverhalen vandaag

• Britse hypotheekgoedkeuringen gedaald | De Britse hypotheekgoedkeuringen daalden in september naar het laagste niveau sinds januari 2023, terwijl de geldhoeveelheid verder kromp, volgens officiële gegevens die de impact weerspiegelen van hoge rentetarieven op kredietverleningsdagen voordat de Bank of England besluit of ze deze zal verhogen.

• Geen tariefwijziging verwacht | De Bank of England zal de rente waarschijnlijk onveranderd houden op het hoogste niveau sinds vóór de financiële crisis deze week. Dit geeft aan dat de strijd tegen de hardnekkige inflatie nog lang niet voorbij is, ondanks tekenen van een verzwakkende groei.

• Het ga je goed | De burgemeester van Londen, Sadiq Khan, zei dat zijn controversiële besluit om de schone luchtzone van de stad uit te breiden “werkt”, nadat uit cijfers bleek dat het aantal vervuilende voertuigen dat in de buitenwijken van Londen rijdt, is gedaald.

• Lijnen vasthouden | Het conservatieve parlementslid Paul Bristow is ontslagen uit zijn rol als ministeriële assistent nadat hij de gelederen met de regering had verbroken door op te roepen tot een staakt-het-vuren in Israël en Gaza. De Labour-partij heeft ook Andy McDonald, het linkse parlementslid voor Middlesbrough, geschorst vanwege opmerkingen die hij afgelopen weekend maakte, waaronder de controversiële zinsnede ‘van de rivier naar de zee’.