De tijdige aanpassing van de Bank of Japan

Ontvang gratis Japanse oorlog tegen deflatie-updates

We sturen je een myFT dagelijkse samenvatting e-mail naar boven afronden Japanse oorlog tegen deflatie nieuws elke ochtend.

Kazuo Ueda is geslaagd voor zijn eerste grote test als gouverneur van de Bank of Japan. Met de slim bedachte aanpassing van vorige week om de rentecurve te beheersen – zoals de BoJ’s cap op 10-jaars obligatierendementen, die sinds 2016 van kracht is – wordt genoemd, lijkt hij de delicate taak om dat beleid te veranderen zonder dat de financiële markten bang hoeven te zijn voor een aanstaande rentestijging. Ueda’s voorzichtige, geduldige houding is gezond: Japan moet er een gewoonte van maken om de lonen te verhogen voordat de rentecyclus in de rest van de wereld naar beneden gaat. In plaats van de BoJ is het de Japanse regering die meer te doen heeft met het economisch beleid.

De directe uitdaging van de centrale bank vorige week was om de bovengrens van de rente op 10-jaars obligaties te verhogen van 0,5 procent zonder een normalisering van het beleid te signaleren. Het deed dit door het cijfer van 0,5 procent te behouden, maar zei dat het dit nu als een “referentie” zal beschouwen; het verhoogde de harde limiet op opbrengsten tot 1 procent. Het tactische succes van deze manoeuvre blijkt duidelijk uit de beperkte reactie van de markt, waarbij de 10-jaarsrente licht stijgt tot ongeveer 0,6 procent, terwijl de yen weinig verandert. Ueda zou zich goed tevreden moeten voelen.

Over het algemeen heeft de beheersing van de rentecurve goed gewerkt in Japan, wat een duidelijke garantie biedt voor een ultrasoepel monetair beleid in moeilijke tijden voor de economie. Toch zijn er in de loop van de tijd problemen aan het licht gekomen. Met name door het vastleggen van de obligatierendementen is de yen zeer gevoelig geworden voor renteveranderingen in het buitenland, en zoals bij elke vaste prijs is de rentelimiet kwetsbaar voor speculatieve aanvallen als markten denken dat deze kan worden gewijzigd. Het verhogen van de limiet nu, wanneer er geen acute marktdruk is om dit te doen, is daarom een ​​slimme zet van Ueda. Het biedt tegen beperkte kosten een verzekering tegen verdere verzwakking van de yen.

Met een inflatie van 4,2 procent, exclusief volatiele prijzen voor vers voedsel en energie, zijn er oproepen aan Japan om het monetaire beleid veel sneller te verkrappen. Ueda moet op zijn hoede zijn voor dit pad. Al 30 jaar worstelt de BoJ om haar inflatiedoelstelling van 2 procent te halen. Een cruciaal ingrediënt om de doelstelling in de toekomst duurzaam te halen, is een gestage stijging van de arbeidsinkomens, maar ondanks sterkere loonvorming dit jaar is de Japanse economie nog lang niet klaar.

De BoJ verwacht dat de inflatie volgend jaar haar doelstelling zal bereiken, alvorens er het jaar daarna weer onder te duiken. Ondertussen staat China op de rand van deflatie en nadert de rentecyclus in de VS en Europa een hoogtepunt, waardoor de externe inflatiedruk op Japan waarschijnlijk zal afnemen.

In plaats van dat de BoJ zich haast om de rentetarieven te verhogen, moet de regering van premier Fumio Kishida het monetaire beleid aanvullen met duidelijkere begrotingsplannen. Inspanningen om de productiviteit van werknemers te stimuleren en innovatie in de particuliere sector te ondersteunen, zouden helpen om de aanhoudende loongroei te realiseren die nodig is om de doelstelling van 2 procent te halen. Toch concentreert het debat in Japan zich op de wens van de regering om de defensie-uitgaven te verhogen en daarvoor te betalen met gimmicks zoals een mogelijke verkoop van aandelen in telecombedrijf NTT. Japan kwam uit Covid met een hernieuwd begrotingstekort dat bijdroeg aan zijn enorme staatsschuld. Verderop zullen de uitgaven aan pensioenen en gezondheidszorg onvermijdelijk moeten stijgen door de vergrijzing.

Het fiscaal en monetair beleid laten samenwerken is een constante uitdaging geweest voor het economisch management in Japan. Een deel van het argument voor stimulerend monetair beleid was altijd de noodzaak om voldoende particuliere vraag te genereren om begrotingsconsolidatie mogelijk te maken. Als Japan echt in de buurt komt van een houdbare, on-target inflatie, dan moet de regering serieus nadenken over een fiscaal beleid dat werkt in die omgeving. Ueda is goed begonnen, maar de Bank of Japan kan dit niet alleen.