De voortgang richting het netto nulpunt is langzaam maar gestaag

Blijf op de hoogte met gratis updates

Meld u eenvoudig aan bij de Hernieuwbare energie myFT Digest – rechtstreeks in uw inbox afgeleverd.

Slecht nieuws over de klimaat- en energietransitie was dit najaar niet te vermijden. Verwoestende overstromingen hebben Libië, Slovenië, Griekenland en Hong Kong opgeschrikt, terwijl droogte de handel via het Panamakanaal belemmert. Deze natuurrampen zijn deels het gevolg van het feit dat de mondiale temperaturen dit jaar nieuwe records hebben gebroken.

Als het klimaatnieuws nog niet somber genoeg is, lijkt het milieubeleid te kampen met wegversperringen en kleine ruzies. Dit najaar is de EU teruggekomen op haar plannen om de emissiereductieplannen aan te scherpen, heeft Duitsland extra kolencentrales weer in gebruik genomen voor de winter, terwijl de ministers verwikkeld zijn in gevechten met Frankrijk, in een poging te voorkomen dat het buurland zijn macht behoudt en uitbreidt op het gebied van schone kernenergie.

De jaarlijkse bijeenkomst van het IMF en de Wereldbank van vorige maand kon alleen maar met de slechtste vorm van flauwe woorden over het klimaat op de proppen komen, waarbij beloofd werd “collectief op te treden, waar nodig, om klimaattransities te ondersteunen, rekening houdend met landspecifieke omstandigheden”. Dit bleef ver achter bij de noodzakelijke financiële verschuiving om een ​​einde te maken aan de afhankelijkheid van armere landen van fossiele brandstoffen.

En terwijl politici kibbelen in de aanloop naar de COP 28-conferentie deze maand, wordt de duurzame energiesector geplaagd door financieringsproblemen te midden van stijgende kosten en hoge rentetarieven. De kapitaalintensieve windenergiesector wordt geconfronteerd met turbulentie, waarbij Siemens overheidssteun zoekt en Ørsted, ‘s werelds grootste offshore-windenergieontwikkelaar, twee Amerikaanse projecten stopzet.

De gevolgen lijken onvermijdelijk en verschrikkelijk: een voortdurende stijging van de mondiale temperaturen en een mondiaal onvermogen om de uitdaging aan te gaan.

Maar stop even. Al het bovenstaande is deprimerend en waar – maar ook slechts de helft van het verhaal. Kijk eens naar de oppervlakte en de vooruitgang in de richting van het koolstofvrij maken gaat nog steeds snel, geholpen door een aanhoudende scherpe verlaging van de kosten om de opwarming van de aarde tegen te gaan.

Neem Duitsland. De politici van het land zijn terecht bekritiseerd omdat ze het besluit van Frankrijk om de economie koolstofarm te maken met behulp van kernenergie in de weg staan. Maar Berlijn capituleerde in die ruzie. De angst dat het land een grote gebruiker van steenkool zal worden, wordt niet ondersteund door de statistieken over de elektriciteitsopwekking. Het steenkoolverbruik in de energiesector daalde in de eerste helft van dit jaar met ruim 20 procent.

Met vergelijkbare indrukwekkende cijfers in de EU, de VS en China is de opwekking van elektriciteit uit fossiele brandstoffen in de eerste helft van 2023 slechts marginaal gestegen. In de energiesector zal het gebruik van fossiele brandstoffen dit jaar waarschijnlijk een piek bereiken en vanaf 2024 in een versneld tempo beginnen te dalen. tempo.

Het aantal zonne-energie-installaties neemt nog steeds snel toe en de productiecapaciteit voor zonne-energie is in 2022 met 70 procent gestegen en ligt op koers om in 2024 opnieuw te verdubbelen. De meest recente cijfers van het Internationaal Energieagentschap laten een toename zien van 268 terawattuur in de opwekking van fotovoltaïsche elektriciteit uit zonne-energie in 2022 – meer dan tweemaal het niveau dat onlangs in 2018 werd verwacht. Elk jaar voorspelt het IEA dat de zonne-installaties iets hoger zullen zijn dan het vorige, en elke keer is gebleken dat dit uiterst pessimistisch is. Dit is het soort voorspellingsfout waar iedereen blij mee kan zijn.

Samen met de snelle verschuiving naar hernieuwbare elektriciteit zijn we ook getuige geweest van de prijseffecten van de energiecrisis, waardoor de efficiëntie van het energiegebruik is verbeterd, wat ons wat ademruimte geeft om de netwerken te verbeteren, wat essentieel is voor de voortgang naar het netto nulpunt. Om dit te bereiken beveelt het IEA een duidelijke focus aan op de opwekking van duurzame energie en een grotere energie-efficiëntie tot 2030. Het goede nieuws is dat dit deel van het proces “goed wordt begrepen, meestal kosteneffectief is en in een steeds hoger tempo plaatsvindt”.

Het is duidelijk dat de wereld nog niet op koers ligt om de opwarming van de aarde te verslaan. Er is nog veel te doen. Maar ondanks aanhoudende moeilijkheden worden de compromissen steeds gemakkelijker. Dat mag nog lang zo blijven.

chris.giles@ft.com