Dingen die we hebben geleerd van de Business Wars-podcast

Skift nemen

In wezen is het hotelwezen een ouderwetse aangelegenheid. Dat is precies de reden waarom de geschiedenis van titanen als Hilton en Marriott zo waardevol kan zijn. Lessen uit crises uit het verleden kunnen licht werpen op de dynamiek van vandaag.

Sean O’Neill

We hebben veel geleerd over de geschiedenis van de hotelsector door te luisteren naar Hilton versus Marriott – het laatste seizoen van Zakelijke oorlogeneen programma van Wondery, de podcaststudio van Amazon.

De serie van vijf afleveringen dramatiseert cruciale momenten in de trajecten van de bedrijven. De scripts zijn goed onderzocht en de productiewaarden zijn hoog. Misschien had dat geen verrassing moeten zijn, aangezien Business Wars dit jaar de prijs voor ‘beste zakelijke podcast’ won in de Ambies.

Toevallige hoteliers

Presentator David Brown gebruikt de openingsaflevering om de oorsprongsverhalen van de Hilton- en Marriott-imperiums uiteen te zetten.

Het blijkt dat J. Willard (“JW”) Marriott, oprichter van ‘s werelds grootste hotelbedrijf, zijn zinnen niet op de hotelsector had gezet. Een collega opperde het idee om de hotelsector te betreden als een manier om buiten de kern van het bedrijf, bestaande uit fastfoodrestaurants en catering, uit te breiden. In 1957 opende Marriott zijn eerste hotel, drie decennia na de oprichting van het bedrijf.

Op dezelfde manier betrad ook Conrad Hilton enigszins toevallig de sector. In 1919 wilde hij een bank kopen in een oliestad in Texas, maar de deal ging niet door en hij was verbaasd over de populariteit van het hotel in de stad. Nadat hij de boeken van het hotel had gecontroleerd, kocht hij het feitelijk ter plekke.

Skift nemen: Een van de meest aantrekkelijke dingen van de reissector is dat deze al lang vernieuwers verwelkomt. Veel van de hedendaagse disruptors zouden moed moeten putten uit het bescheiden begin van Marriott, wiens bedrijf nu meer dan 1,5 miljoen kamers heeft, en Conrad Hilton, de maker van Marriott’s grootste Amerikaanse concurrent.

Financiële techniek

Conrad Hilton werd in de loop van de tijd ambitieuzer, maar hij kreeg te maken met een probleem dat de hele sector teisterde in het midden van de jaren twintig. Nieuwbouw is kapitaalintensief en het is moeilijk om leningen te krijgen. Om zijn eerste echt nieuwe hotel te bouwen had Hilton 1 miljoen dollar nodig, maar hij had slechts ongeveer een tiende daarvan. Dus vroeg hij om een ​​pachtovereenkomst van 99 jaar voor de grond – in plaats van de grond rechtstreeks te kopen – en nam vervolgens een lening voor de grond om de bouwkosten te dekken. Slim! De deal werd een sjabloon voor groei.

In aflevering twee wordt besproken hoe de zoon van JW Marriott, Bill, het bedrijf uitbreidde. Bill huurde financiële tovenaars in, en eind jaren zestig bedachten zij het ‘asset-light’ bedrijfsmodel.

Volgens het asset-light-model runnen grote merken hotels meestal via management- of franchisecontracten. Zodra ze hotelmanagementbedrijven worden, kunnen ze de noodzaak vermijden om veel kapitaal aan te houden om gebouwen en grond te bezitten. Het model zorgt ervoor dat de merken sneller kunnen opschalen.

Sindsdien is het succes van Marriott bij het verplaatsen van asset-light gekopieerd door Hilton en bijna alle andere grote hotelspelers.

Toch lopen op schulden gebaseerde bedrijven de kans om overrompeld te worden door veranderingen in het macro-economisch lot. De Grote Depressie heeft Hilton feitelijk failliet verklaard, hoewel de podcast dramatiseert hoe Conrad Hilton erin slaagde de controle over hotels terug te winnen door pure wilskracht.

Skift nemen: Conrad Hilton’s en Bill Marriott’s Dankzij innovatieve kapitaalstructuren kon zijn bedrijf sneller opschalen dan welk hotelbedrijf dan ook. Toch kan financiële tovenarij in de verkeerde handen gevaarlijk zijn. Wanneer accommodatiebedrijven (denk aan Selina, Oyo) soms hoofdzakelijk inkomsten hebben gebruikt als basis om dikke leningen te ondersteunen, worden slechte resultaten waarschijnlijker.

Waarom Marriott Pepsi verkoopt

Bill Marriott liet zijn bedrijf in de jaren tachtig schulden opbouwen om de groei te stimuleren, maar het aflossen van de schulden werd moeilijk toen de economische omstandigheden veranderden.

In aflevering drie leren we dat het Marriott-bedrijf zoveel geld nodig had om schulden en andere behoeften af ​​te lossen, dat het Coca-Cola, zijn oude partner, aansprak voor een lening van ongeveer $ 50 tot $ 100 miljoen. Coca-Cola weigerde, terwijl Pepsi het geld aanbood. Sindsdien serveren Marriott-hotels Pepsi-drankjes. In 2018 werd het contract verlengd voor een periode van twintig jaar.

Skift nemen: Soms is een reisorganisatie zijn eigen ergste vijand. Deze podcastserie maakt duidelijk dat het interne machtsstrijd en noodlottige beslissingen waren die vaak de meeste problemen voor deze reuzen veroorzaakten, en niet de externe concurrentie. Je zou niet denken dat mensen die slim genoeg zijn om bedrijven als Marriott en Hilton op te bouwen zichzelf door strategische fouten in het nauw zouden drijven. Maar dat doen ze wel.

Cultuur eet strategie voor het ontbijt

Aflevering vier gaat over de rivaliteit tussen Hilton en Marriott vanaf 2001. Een opmerkelijk stukje is een getrouw eerbetoon aan een geweldig Washington Post-profiel uit 2014 van de huidige Hilton-CEO Christopher Nassetta, door Tom Heath. Het gaat over hoe Hilton vijftien jaar geleden op drift was en hoe Nassetta harde beslissingen nam en het bedrijf een nieuwe wending gaf. De lessen kunnen relevant zijn voor alle soorten leidinggevenden van reisorganisaties.

Om een ​​gebroken bedrijfscultuur te herstellen, verplaatste Nassetta het hoofdkantoor van het bedrijf van Beverly Hills naar McLean, Virginia, een buitenwijk van Washington, DC, en bracht slechts 130 van de 600 werknemers op het hoofdkantoor naar de nieuwe locatie.

Skift nemenHoe geniaal uw strategisch plan ook mag lijken, de kansen zijn klein als de heersende bedrijfscultuur – gedeelde waarden, veronderstellingen, gewoonten en stimuleringsstructuren – ertegen strijdt. De manier waarop Nassetta de manier waarop het team van Hilton samenwerkt, problemen benadert en gasten behandelt, heeft niet alleen een nieuwe vorm gegeven aan Hilton, maar is ook een model geworden voor andere reisorganisaties.

Airbnb wacht in de coulissen

Een van de onbedoelde komedies van de Business Wars-podcast is dat Airbnb een van de adverteerders is, waarbij gastheer David Brown luisteraars aanmoedigt om te overwegen om verhuurders voor korte termijn te worden.

Toevallig zal Airbnb deze maand toetreden tot de S&P 500-aandelenindex, wat aangeeft dat het aan de top van de bedrijfsreuzen is aangekomen. Marriott trad in 1997 toe en Hilton in 2017.

Skift nemen: Aan het einde van deze podcastserie lijken de imperiums van Hilton en Marriott onstuitbare reuzen. Toch is er altijd een witte ruimte voor een disruptor in het reizen.