Het interieur van de uitgaande Fiesta was ongetwijfeld het zwakste aspect. Ondanks een facelift in 2013 is Ford er nooit in geslaagd de mix van de afgelopen tien jaar van een dashboard met veel knoppen en een klein infotainmentscherm tegen te gaan, die geen van beide konden worden bediend met de naadloosheid die een koper van een smartphone verwacht.
Vanaf die uitzonderlijk lage lat vormde dit model een voorspelbaar gigantische stap omhoog.
Het is niet verwonderlijk dat het vorige interieur volledig werd afgeschaft. Volgens Ford heeft de vervanging ervan het aantal schakelaars en knoppen effectief gehalveerd, waarvan er vele zijn verplaatst naar een nieuw 8,0-inch touchscreen – hoewel instapmodellen een 4,2-inch TFT-scherm krijgen.
Het is mogelijk om een beetje te enthousiast te worden over het toen nieuwe Sync 3-infotainmentsysteem. Het is duidelijk dat het touchscreen superieur is aan de Byzantijnse reeks knoppen die moesten worden ingedrukt om zijn voorganger te laten werken, en qua formaat, positionering en gevoeligheid kun je nauwelijks om meer vragen.
Niettemin leek de opzet in het formaat dat we hebben getest (en zonder fysiek een smartphone aan te sluiten) merkwaardig beperkt: je krijgt tabbladen voor audio en telefoon, het tabblad ‘Mobiele apps’ werkt niet zonder de hulp van je telefoon en ‘Instellingen’ bevat niets dat u dagelijks nodig heeft.
Omgekeerd levert de Fiesta met Apple CarPlay- en Android Auto-connectiviteit, een DAB-tuner en standaard Bluetooth wel de essentie. Het navigatiesysteem werd niet getest – onze vroeg gebouwde auto had geen systeem, meestal standaard met Titanium-bekleding.
Misschien is het de schaarsheid van het menusysteem die de verwachtingen in de war brengt, aangezien Ford zijn op de gebruiker gerichte streven naar eenvoud zo heeft doorgevoerd dat er alleen nog maar tabbladen overblijven. Ongetwijfeld een hulpmiddel voor de bruikbaarheid, maar qua gebruiksgemak nauwelijks iOS-achtig, ook al is de glazen voorkant van het scherm iPad-achtig.
Rondom het display probeerde Ford de bekledingsmaterialen te verbeteren en een meer naadloze ondergrond toe te passen. In de auto die we testten, was een verwarmd stuurwiel aanwezig, samen met een 4,2 inch TFT-display in het instrumentenpaneel.
In Fiesta-termen is het een triomf, maar het wordt al snel duidelijk dat dit een cabine is die gestaag bij de tijd is gebracht in plaats van triomfantelijk aan het hoofd van de klasse te zijn neergezet. Ondanks alle beweerde aandacht van Ford voor detail, is er nog steeds veel stevig plastic te zien en de alledaagse tactiliteit die daarmee gepaard gaat.
Ford heeft zijn verslaving aan kleine knoppen ook niet volledig bezworen: de HVAC-functies zijn nodeloos verspreid over 13 van hen. Subjectief gezien is het ook niet de mooiste of slimste oplossing om een supermini te verfraaien, omdat het de esthetiek van een Mini of de harmonie van de Ibiza-indeling mist.
Hij is ook niet dramatisch groter dan zijn voorganger. Dit is te verwachten van een auto die slechts een krappe 4 mm wielbasislengte heeft gewonnen en zelfs Ford beweert dat de notoir gierige beenruimte achterin met slechts 16 mm is vergroot.
Gezien het enorme verkoopsucces van zijn voorganger zou op geloofwaardige wijze kunnen worden beargumenteerd dat het kleine formaat van de Fiesta zijn populariteit tot nu toe niet heeft aangetast, maar dat neemt niet weg dat jonge gezinnen misschien beter bediend zullen worden door de extra 20 mm typische achterklep. beenruimte die we hebben vastgelegd in de Seat Ibiza of de 50 liter extra bagageruimte.
Source link: https://www.autocar.co.uk/car-review/ford/fiesta-2017-2022
