Gemeenschapsbronnen verbinden met de studenten die ze het meest nodig hebben

Gemeenschapsgroepen staan ​​vaak klaar om scholen te helpen met uitdagingen als honger, instabiliteit op het gebied van huisvesting en mentorschapsbehoeften, maar er is een bedachtzaam persoon voor nodig om deze middelen te verbinden met de leerlingen die ze het meest nodig hebben en om hun voortgang te monitoren, aldus Rey Saldaña, voorzitter en CEO van Gemeenschappen in Scholen.

De nationale non-profitorganisatie leidt schoolcoördinatoren op om te helpen bij het beheren van wat zij ‘geïntegreerde studentenondersteuning’ noemt, zoals donaties en sociale diensten die worden aangeboden door buitenschoolse organisaties. Deze coördinatoren gebruiken gegevens over factoren als verzuim om de effectiviteit van hun werk te monitoren en studenten te identificeren die helpen.

Communities in Schools heeft onlangs twee nieuwe initiatieven aangekondigd. Dankzij een donatie van $13 miljoen van de Ballmer Group kunnen de staats- en lokale filialen van de organisatie Communities in Schools-programma’s aanbieden op 213 nieuwe scholen en het aanbod op 32 bestaande locaties uitbreiden, waardoor 130.000 nieuwe studenten worden bereikt. Getroffen scholen zullen de Ballmer-bijdrage gedurende drie jaar verdubbelen voordat ze zich ertoe verbinden de kosten zelf te dekken. De $13 miljoen is de eerste tranche van een donatie van $165 miljoen die de Ballmer Group, een filantropische organisatie opgericht door voormalig Microsoft-CEO Steve Ballmer, in februari aankondigde.

Bij de tweede poging is een innovatief cohort van zes schooldistricten betrokken in gebieden waar geen Communities in Schools-partners zijn. In plaats van haar eigen coördinatoren op scholen te plaatsen, zal de organisatie bestaande schoolmedewerkers trainen in haar model en opdracht geven tot een onafhankelijke evaluatie van hun resultaten. Dit project wordt ondersteund door een gift van $10 miljoen van The Studio @ Blue Meridian, een filantropiegroep.

Saldaña sprak tijdens de Education Week over het belang van studentenondersteuning bij de herstelinspanningen van districten.

Dit interview is bewerkt voor lengte en duidelijkheid.

Hoe zou je ‘geïntegreerde studentenondersteuning’ uitleggen aan iemand die niet bekend is met het concept?

Ik wil dat mensen erover nadenken als een toegevoegde persoon aan het ecosysteem van een school om contact te maken met studenten en relaties op te bouwen.

Scholen vragen zich nu af: hoe bouwen we ondersteuningssystemen voor studenten voor niet-academische kwesties? Namelijk als ze onstabiele huisvesting hebben, als ze problemen hebben met de voedselonzekerheid. Hoe zorgen we ervoor dat een leerling komt opdagen als hij of zij geen schone kleding heeft, of een ouder heeft die in de gevangenis zit of te maken heeft met een verslaving of trauma? Als je je niet druk maakt over deze problemen, zul je niet echt veel succes hebben met wiskunde- en leesscores.

Geïntegreerde ondersteuning betekent dat u moet begrijpen hoe u een datasysteem beheert dat de voortgang van een leerling bijhoudt, dat dat personeelslid begrijpt hoe hij de gemeenschapsmiddelen moet beoordelen, of dat nu de lokale voedselbanken, geestelijke gezondheidszorg, optometristen of juridische instanties zijn. Diensten.

Hoe nodigen we uit [community organizations] om de administratieve rompslomp te doorbreken om middelen aan de leerlingen te krijgen tijdens de schooldag? Dat is hard werken. Het is geen ingewikkeld werk, maar wel hard werken.

Scholen hebben te maken met een hoog chronisch verzuim. En docenten waren al vóór de pandemie bezorgd over de geestelijke gezondheid van studenten. Waarom is dit een belangrijk moment voor uw organisatie?

Hoe dit werk eruit ziet in Charlotte, NC, is anders dan hoe het eruit ziet aan de grens in Laredo, Texas, en anders dan hoe het eruit zou zien in Chicago. We leren hoe we het werk op een standaard manier kunnen aanpassen. Ik denk dat het een echte vooruitgang is op het gebied dat Communities in Schools heeft helpen opbouwen om het belang van een allesomvattende studentenvoorzieningen te begrijpen, samen met andere sterke non-profitorganisaties.

We zijn gegroeid van ongeveer 2.500 scholen waar we in 2020 actief waren, naar 3.200 in de afgelopen drie jaar. En dat is een groeiclip die we nog niet hebben gezien. We krijgen telefoontjes van hoofdinspecteurs die zeggen: “Je zit op tien van onze scholen, maar we hebben je nodig op twintig.”

Hoe zal dit nieuwe cohort van zes districten werken? Hoe verschilt dit van uw traditionele model?

Als we ons op onze traditionele manier gaan openen in Jackson, Miss., vinden we een uitvoerend directeur, richten we een lokaal bestuur op, en het kost ons wat tijd om ervoor te zorgen dat we geld inzamelen om de financieringsmiddelen op te bouwen die we nodig hebben. behoefte.

Deze kans helpt ons dit te omzeilen, omwille van de dringende behoefte die we zien in gemeenschappen die getraind willen worden in hoe ze dit werk moeten doen.

Wij van het landelijk kantoor zullen de trainers sturen die het bestaande personeel op hun campussen kunnen certificeren. En een deel van de contractuele toezegging van het schooldistrict is dat de personeelsleden zich kunnen concentreren op het Communities in Schools-model. We kunnen niet toestaan ​​dat dit personeelslid ook spijbelacties doet. Het moet gaan om het opbouwen van relaties met jongeren.

Hoe kan de externe evaluatie van dat cohort bijdragen aan het veld?

We moeten leren wat blijft hangen. Het is heel moeilijk om schoolsystemen te veranderen als het gaat om de manier waarop zij omgaan met leerlingen die de klas verstoren en die 10 procent van het schooljaar niet komen opdagen. Er bestaan ​​in veel gevallen strafmaatregelen voor dat soort gedrag… die er alleen maar voor zorgen dat deze leerlingen zich nog verder van de school loskoppelen.

Wat we hopen te leren is hoe we personeelsleden kunnen trainen om relaties met deze jongeren op te bouwen? Welke buy-in hebben we nodig van opdrachtgevers? Welke maatregelen zorgen echt voor impact?

Zal de financiering van de Ballmer-groep u helpen uw werk uit te breiden in staten waar u al aangesloten bent?

Een van de belangrijkste onderdelen van wat we krijgen… is dat ze een real-time leerproces mogelijk maken onder onze aangesloten bedrijven. Hierdoor kunnen onze aangesloten bedrijven naar een hoofdinspecteur gaan en zeggen: “We willen uitbreiden naar nog een paar scholen en we gaan de komende drie jaar 50 procent van de kosten betalen als u een bijdrage levert [the rest]– of dit nu Titel I-fondsen, staatsfinanciering of provinciale fondsen zijn – om aan de behoefte te helpen voldoen.

We willen niet na vijf jaar duizend mensen moeten ontslaan. Er moet lokaal skin in het spel zijn.

Je doet dit terwijl scholen zich voorbereiden op het einde van de COVID-hulpfinanciering, die velen gebruikten om dit soort studentenondersteunend werk te ondersteunen.

Wat [school district leaders] ons hebben verteld is: “Het is geweldig dat we wat nationale financiering hebben om dit werk op gang te brengen. We denken dat we voor onze plaatselijke gemeenteraad, het schoolbestuur of de wetgevende macht gaan bewijzen waarom dit werk op de lange termijn nodig is.”

We denken dat het soort resultaten dat ze zien – niet alleen op het gebied van basiskwesties rond het voorkomen van schoolbezoek of uitval, maar ook op het gebied van de mate van betrokkenheid die we bij de leerlingen hopen te zien – voldoende zal zijn om over een paar jaar belangrijke beslissingen te nemen. aan het einde van de weg.

Voor velen van ons voelt dit werk persoonlijk.

Als leider van de organisatie is het voor mij persoonlijk omdat ik iemand ben die het programma zelf heeft doorlopen [as a child] en weet wat een verschil het is als je een vangnet hebt en iemand bij wie je terecht kunt.

Een van de grootste verliezen als gevolg van de pandemie zijn de relaties binnen scholen met leerlingen die vragen: “Op wie kan ik rekenen als ik thuis met iets te maken heb?” en “Wie zal er in de buurt zijn, zelfs als ik het feit afwijs dat ze willen helpen?”

Ik denk niet dat er iets krachtigers is dan een idee waarvoor de tijd is gekomen, en ik denk dat de tijd is gekomen om na te denken over hoe we studenten kunnen ondersteunen die in deze tijd steeds meer in nood komen.