Heeft Gibb de traditionele progressieve strijd gewonnen?

Scholen met traditionele onderwijsmethoden domineerden de top van de ranglijsten van afgelopen maand, wat leidde tot een voorsprong De tijden waarin wordt verklaard dat “strengere scholen betere resultaten behalen”.

Heeft Nick Gibb, een fervent voorstander van dergelijke benaderingen, de onderwijsoorlog gewonnen? Scholenweek onderzoekt…

“Academisering en vrije scholen werken”, schreef Mark Lehain vorige maand, de voormalige speciaal adviseur die kort daarna terugkeerde naar de schoot van de onderwijssecretaris.

“Strengere leerplannen en examens werken. Expliciete benaderingen van gedrag en onderwijswerk.”

Het commentaar werd herhaald door veel voorstanders van traditionele benaderingen na de publicatie van de acht ranglijsten van vorig jaar, waarin scholen met sterke traditionalistische waarden tot de topvliegers behoorden.

Dus het stapelt zich op?

Scholenweek heeft vastgesteld dat ten minste tien van de twintig beste scholen ‘traditioneel’ zijn, hoewel dit hoger zou kunnen zijn omdat het in wezen een subjectief oordeel is.

Maar sommige van de best presterende scholen vallen duidelijk in deze categorie.

De Michaela Community School in West-Londen stond bovenaan de 8-voortgangstafels met een score van 2,37 (wat betekent dat leerlingen per vak ruim twee cijfers beter halen dan leerlingen met een vergelijkbare vooropleiding aan het einde van de basisschool).

Onder leiding van Katharine Birbalsingh, vaak bestempeld als “de strengste hoofdonderwijzer van Groot-Brittannië”, staat de school bekend om haar stille gangen, geen SEND-labels en aanhoudingen wegens het niet hebben van een pen.

‘Wij doen ons best voor kinderen’

De Mercia School in Sheffield – door sommigen de ‘Michaela van het noorden’ genoemd – werd derde met een voortgangsscore van 2,22.

De schooldag loopt elke dag tot 17.00 uur, behalve op vrijdag, dan zijn de leerlingen om 15.45 uur klaar.

Dean Webster, het hoofd van het schoolbestuur, omschrijft de aanpak ervan als ‘warm-streng’, maar voegde eraan toe dat er vaak een ‘stigma’ heerste rond traditionele scholen.

“Uiteindelijk doen we alleen maar het beste voor de kinderen, en dat bereiken we ook. Het verandert levens en de cijfers die ze halen zijn het paspoort voor de volgende fase van hun leven.”

Lehain zei vorige maand in een blog voor de onlinekrant CapX dat de resultaten “nog meer rechtvaardiging” waren voor de onderwijshervormingen van de Conservatieven.

Hij zei ook dat “veel van de scholen die deze traditionele benaderingen expliciet en publiekelijk hebben verworpen ten gunste van progressieve benaderingen het veel slechter doen dan gemiddeld”.

Sommige vooruitstrevende scholen scoren laag

Nogmaals, het identificeren van een lijst is moeilijk. Maar een van de meest vooruitstrevende scholen is School 21, een vrije school in Oost-Londen, mede opgericht door Peter Hyman, de huidige senior adviseur van Keir Starmer.

School 21, eerder dit jaar gedegradeerd van ‘uitstekend’ naar ‘vereist verbetering’, had een voortgangsscore van -0,32, wat als ‘gemiddeld’ wordt geclassificeerd.

De school gaf geen commentaar. Maar op de website staat dat het “opereert vanuit de overtuiging dat scholen moeten zorgen voor een focus op het hoofd (academisch succes), het hart (karakter en welzijn) en de hand (ideeën genereren, problemen oplossen, een verschil maken)”.

Twee middelbare scholen in Doncaster bij XP School Trust, ook bekend om hun vooruitstrevende aanpak, hadden “ruim onder het gemiddelde” scores van -0,64 bij XP East en -0,58 bij XP School.

Op de website staat dat de trust “gelooft dat onze kinderen een driedimensionaal onderwijs verdienen dat gericht is op academische prestaties, karaktergroei en mooi werk”. Het vertrouwen weigerde commentaar te geven.

Vooruitgangsscores zijn in het voordeel van bepaalde cohorten

Maar er is een grote kanttekening: scholen met bepaalde leerlingencohorten doen het doorgaans beter op het gebied van de voortgang.

Jo Hutchinson, de directeur van SEND bij het Education Policy Institute (EPI), zei dat deze “beperkingen” betekenden dat de resultaten “aanzienlijk varieerden door een reeks factoren die buiten de controle van de school liggen”.

Zo was de gemiddelde score voor leerlingen met Engels als extra taal 0,51, vergeleken met -0,12 voor niet-EAL.

Van de 50 beste 8-scholen hadden er 36 een bovengemiddeld niveau EAL-leerlingen.

Michaela en Tauheedul Islam Girls’ High School in Blackburn, de twee best presterende scholen voor vooruitgang in het land, had net geen 70 procent van de EAL-jongeren. Het landelijk gemiddelde bedraagt ​​18,1 procent.

Geloofsscholen zijn een factor

FFT Datalab zei dat sommige leerlingen onlangs in het land zouden zijn aangekomen toen ze hun examens in jaar 6 aflegden, dus hun resultaten “waren destijds misschien geen eerlijke weerspiegeling van hun prestaties”.

Als je deze leerlingen buiten beschouwing laat, hebben de verschillen eigenlijk te maken met etniciteit. Er is bijvoorbeeld een grote vooruitgangskloof tussen zwarte Caribische EAL-leerlingen en niet-EAL-leerlingen, terwijl er voor Chinese studenten in beide groepen geen kloof bestaat.

Geloofsscholen waren ook een factor, zei Hutchinson. De EPI-onderzoekers ontdekten in 2016 dat op geloofsscholen meer leerlingen vijf A*s tot en met C behaalden dan op niet-religieuze scholen. Hetzelfde geldt voor voortgang 8.

De resultaten lijken dit te ondersteunen. Faith-scholen vormen 34 van de top 50 vooruitgang 8-scholen, ondanks dat ze landelijk slechts één op de vijf middelbare scholen vertegenwoordigen.

In feite zijn slechts drie van de tien beste scholen niet op geloof gebaseerd. Dat geldt ook voor Mercia. “Je zou kunnen beargumenteren … dat als je een gezin bent dat geloof heeft, de waarden van scholen zoals de onze, die traditioneel zijn, passen bij die gezinswaarden en dat het aanbod aantrekkelijk is”, aldus Webster.

Topscholen hebben minder SEND-leerlingen

EPI-onderzoekers wijten het verschil aan het feit dat geloofsscholen doorgaans minder kansarme kinderen en leerlingen met SEND hebben.

Ook traditionele scholen worden met deze kritiek geconfronteerd. Hun strikte benadering van gedrag is soms niet inclusief voor kinderen met extra behoeften en kan ertoe leiden dat ze naar andere scholen verhuizen, zeggen critici.

Elf van de 50 beste vooruitgangsscholen zijn grammatica’s, die veel minder kansarme leerlingen hebben dan gemiddeld. Maar zelfs als we deze buiten beschouwing laten, hebben 24 van de overige 39 scholen een benedengemiddeld aantal armere kinderen.

Michaela is een van de weinigen die meer heeft (31,1 procent op de hele school vergeleken met een gemiddelde van 27,1 procent in Engeland).

Maar Dave Thomson, hoofdstatisticus bij FFT Datalab, zei dat de voortgangs8-scores op sommige scholen “zo hoog waren dat zelfs als je bedenkt dat het meisjesscholen zijn of dat sommige groepen leerlingen, zoals EAL-leerlingen, iets beter presteren, de verschillen zijn zo groot dat het daar niet alleen aan ligt.

“Het kan te maken hebben met lesgeven en leren. Maar het kan ook te maken hebben met andere externe factoren, zoals ouderlijke steun en bijles.”

Roept op tot ‘geïnformeerde verantwoording’

In 2019 creëerden onderzoekers van de Universiteit van Bristol een “aangepaste” voortgang 8 om de score van een leerling opnieuw te wegen op basis van factoren zoals etniciteit, geschiktheid voor gratis school en geslacht.

In hun alternatieve prestatietabellen stapte 41 procent van de scholen die geacht werden ondermaats of “ruim onder het gemiddelde” te presteren, uit die categorie.

Onderzoeker professor George Leckie zei dat ze de maatregel volgend jaar opnieuw zouden uitvoeren. Hij verwachtte nu een ‘grotere herschikking van de scholen dan vóór de pandemie, omdat scholen in zwaardere omstandigheden verder achterop zijn geraakt.

“Het is niet zo dat de kwaliteit van het onderwijs is verslechterd, het zijn de vele uitdagingen en worstelingen van de studentenpopulatie. Er is een grotere behoefte.”

Becks Boomer-Clark, de CEO van de Academies Enterprise Trust, vroeg hoe factoren als SEND, achterstand en locatie bovenop de voortgang kunnen worden gelegd 8 om een ​​‘nuanceler en nauwkeuriger inzicht te krijgen in de toegevoegde waarde die een school biedt’. het verstrekken van”.

Roept op tot een ‘balanced scorecard’

Jonny Uttley, de CEO van The Education Alliance, zei dat één enkele maatregel mensen in staat stelt “er door te obsederen” en “te proberen politieke punten te scoren”.

Hij zei dat een ‘gebalanceerde scorekaart’, die naast voortgang 8 ook contextuele gegevens bevat, geschikter zou zijn.

Rob Tarn, de CEO van de Northern Education Trust, waarschuwde dat contextualisering zou kunnen leiden tot “lagere verwachtingen op kwetsbaardere scholen”. Maar hij steunde het idee van een dashboard met verschillende maatregelen.

“Wat we nodig hebben is een volwassener, breder beeld van schoolprestaties.”

Labour reageerde niet op commentaar op de vraag of dit meer context zou toevoegen aan de vooruitgang 8. Maar de partij heeft plannen aangekondigd om scholen ter verantwoording te roepen voor prestaties in ten minste één creatief of beroepsvak.

De DfE zei dat er “momenteel geen plannen” waren om een ​​nieuwe contextuele maatregel met toegevoegde waarde op te nemen.

progress 8 is ontworpen om “scholen aan te moedigen een breed en evenwichtig curriculum aan te bieden, met een sterke focus op een academische kern”.