Heeft Keegan gelijk als het gaat om het delen van auteursrechtbronnen door scholen?

De onderwijssecretaris, Gillian Keegan, schreef zeer onlangs aan scholen waarin hij hen adviseerde dat ouders en verzorgers toegang moeten krijgen tot RSHE-lesmateriaal. In het bijzonder beweerde ze dat het delen van RSHE-materiaal waarop het auteursrecht van derden rust, met ouders mag worden gedeeld, en dat elke contractuele bepaling die het tegendeel beweert tussen de leverancier van het materiaal en de school ‘nietig en niet-afdwingbaar’ is.

Dit is mogelijk een controversieel onderwerp. De regering geeft uiting aan een krachtig beleidsstandpunt. Scholen zijn bezorgd over het doorkruisen van een vermeend juridisch mijnenveld. Aanbieders van RSHE-materiaal zullen erop toezien dat hun intellectuele eigendom niet wordt verzwakt. En ouders en verzorgers zullen willen weten of zij op een geïnformeerde basis aan dit cruciale onderdeel van de opvoeding van hun kinderen kunnen deelnemen.

In de eerste plaats gaat het om het vermijden van inbreuk op het auteursrecht en contractbreuk. Zoals bij alle juridische zaken kunnen de omstandigheden van elk geval genuanceerd zijn. Daarom is het altijd raadzaam om advies in te winnen.

Maar heeft de onderwijssecretaris gelijk? RSHE-materiaal zal waarschijnlijk verschillende vormen van auteursrechtelijke bescherming genieten, of het nu gaat om literaire of artistieke werken, films of opnames. Tenzij er een verdediging van toepassing is, zou kopiëren zonder toestemming van de auteursrechthebbende een inbreuk vormen. Inbreuk kan ontstaan ​​door het kopiëren van het geheel of een substantieel deel van een werk. Het kan ook voortvloeien uit het uitvoeren van het werk in het openbaar of het elektronisch communiceren ervan aan het publiek. Om aansprakelijkheid te voorkomen is toestemming van de auteursrechthebbende vereist of moet er sprake zijn van een passende juridische verdediging.

Bovendien kan een contractuele bepaling waarin een school belooft materiaal op een bepaalde manier te delen, mogelijk worden geschonden als deze niet wordt nageleefd. De remedies voor beide soorten acties kunnen ertoe leiden dat u het materiaal niet mag gebruiken en dat u een vergoeding aan de aanbieder moet betalen.

Gelukkig kan een aanzienlijke hoeveelheid materiaal al gedekt zijn door algemene auteursrechtlicenties die een school al heeft en dit zou onderzocht moeten worden. Waar dit nog niet is geregeld, staat de wet proportioneel kopiëren en communiceren van werken door onderwijsinstellingen toe; er moet echter voor worden gezorgd dat de toegang daartoe wordt beperkt, zodat deze niet beschikbaar wordt gesteld aan degenen die er geen recht op hebben.

De wet bepaalt dat handelingen die op andere wijze inbreuk maken op het auteursrecht, worden geëxcuseerd als ‘eerlijk handelen’ als bijvoorbeeld een werk wordt gebruikt voor kritiek of recensie, op voorwaarde dat er voldoende erkenning wordt gegeven en het kopiëren/mededelen proportioneel is. Het delen van het materiaal met ouders kan mogelijk een beoordeling zijn. Elke contractuele bepaling die dit beperkt of verhindert, wordt krachtens de wet als niet-afdwingbaar beschouwd.

Een andere vorm van eerlijk handelen is het gebruik door een onderwijsinstelling voor het geven of ontvangen van instructie. Het verkrijgen van ouderlijke inbreng kan worden beschouwd als een vereist goedkeuringsproces als onderdeel van het geven van instructie. Dit kan een verdediging tegen inbreuk zijn en kan ook hier niet worden uitbesteed.

De onderwijssecretaris suggereert dat het delen van RSHE-materiaal met ouders in het algemeen belang is. In bijzondere omstandigheden kan er inbreuk worden gemaakt op het auteursrecht als dat nodig is om een ​​belangrijke kwestie van openbaar belang aan de orde te stellen. De belangen van een eigenaar van intellectuele eigendomsrechten moeten daarmee echter in evenwicht worden gebracht. Er kan een verschil bestaan ​​tussen overheidsbeleid en algemeen belang. Er kan hier sprake zijn van een sterke publieke belangstelling.

De dubbelzinnigheid zou misschien kunnen worden weggenomen door het proportioneel en erkend delen van RSHE-materiaal met ouders tot een verplicht onderdeel van de richtlijnen van de minister van Buitenlandse Zaken te maken, zodat dit als wettelijke plicht kan worden afgedwongen. (Op dit moment is het geven van dergelijke richtlijnen verplicht, maar niet alle gegeven richtlijnen zijn verplicht – hoewel schoolbestuurders hier sterk rekening mee moeten houden.) Als het een wettelijke plicht zou zijn, dan zou er een verdere wettelijke verdediging zijn tegen inbreuk op het auteursrecht en elke poging tot contractuele voorwaarden. het terzijde schuiven van de plicht zou waarschijnlijk nietig zijn.