Hier is een nieuw plan om de Gilded Tech Bros

Toen ik in 2013 voor het eerst hoorde dat Barack Obama Tom Wheeler had uitgekozen als hoofd van de cruciale technische toezichthouder, de Amerikaanse Federal Communications Commission, was mijn eerste gedachte … wat een uitverkoop! De nieuwe FCC-baas was voorheen hoofdlobbyist voor niet één, maar twee sectoren: kabeltelevisie en mobiele telecom. Hoe kon een Democratische president als Obama de Grote Boze Wolf benoemen om de joint te leiden? Mijn teleurstelling werd echter getemperd toen ik sprak met mijn vriendin Susan Crawford, een expert op het gebied van technologiebeleid met haar hart voor het algemeen belang. ‘Hij is een goede man,’ vertelde ze me. “Maak je geen zorgen.”

Ik vertelde Wheeler hierover toen we onlangs zijn nieuwe boek bespraken, Techlash: wie maakt de regels in het digitale vergulde tijdperk. ‘Je was niet de enige’, zegt hij over mijn scepsis. “Ik hoop dat het bewijs van de pudding in het eten zat.” Het vertrouwen van Crawford was inderdaad goed geplaatst. Toen Wheeler eenmaal het roer overnam, toonde hij de neiging om de grote communicatie- en technologiegiganten te verslaan en op de mensen te letten. Hij slaagde erin de netneutraliteitsregels door te voeren. Hij ging naar het hoofdkantoor van Facebook en maakte ruzie met Mark Zuckerberg over het eigenbelang van het bedrijf om gratis gegevens te verstrekken aan India en andere achtergestelde landen. Hij begon de term ‘toestemmingsloze innovatie’ te verachten, waardoor publieke toezichthouders zoals hijzelf nieuwsgierige tegenstanders van de vooruitgang werden.

Toch was ik verrast door de schelle toon van Wheelers boek, dat deze maand verscheen. Zijn kernstelling is dat, net als in het oorspronkelijke Gilded Age in de 19e eeuw, een groot deel van de bevolking onder de duim zit van ultrarijke industriëlen die de publieke belangen verpesten met monopolistische ondernemingen die toch al overvolle zakken vullen. Net nu de regering en de rechtbanken uiteindelijk de roversbaronnen van de spoorwegen en de staalindustrie in toom hebben gehouden, schrijft hij, is het tijd om een ​​lange, zware strijd aan te gaan om de leidende technologiebedrijven, wier groezelige digitale cijfers elk aspect van ons leven raken, in bedwang te houden. Met passie gebracht, lijkt het argument soms meer Malcolm Harris dan Newton Minow, die tijdens zijn eigen periode als voorzitter van de FCC in 1961 verklaarde dat de televisie een ‘enorme woestenij’ was.

Als ik dit aan Wheeler vertel, haast de voormalige lobbyist zich te zeggen dat hij niet echt voor revolutie pleit. “Ik ben een kapitalist met een hoofdletter C”, zegt hij. “Maar het kapitalisme werkt het beste als het binnen de vangrails opereert. En in de digitale omgeving bestaan ​​we in een wereld zonder vangrails.” Techlash gaat diep in op hoe toezichthouders en wetgevers het vergulde tijdperk hebben ontgoud – ‘Ik ben een gefrustreerde geschiedenisfanaat’, zegt Wheeler, die ooit een boek schreef over Lincoln en de telegraaf – en maakt wat nu een bekende zaak is tegen Big Tech.

“De digitale platforms verzamelen, aggregeren en manipuleren vervolgens persoonlijke gegevens tegen marginale kosten die bijna nul zijn”, schrijft hij. “Nadat ze de informatie hebben opgepot, draaien ze zich om en vragen wat de markt kan verdragen aan degenen die die data willen gebruiken… Het is inderdaad het beste bedrijfsmodel ter wereld.” Hoewel de ondertitel van zijn boek een vraag is, is het antwoord voor de hand liggend en deprimerend. “Tot nu toe zijn het de vernieuwers en hun investeerders die de regels bepalen”, zegt hij. “In eerste instantie is dit goed, maar dan nemen ze een pseudo-overheidsrol op zich en beginnen ze inbreuk te maken op de rechten van anderen en het publieke belang te schaden.”

Ik zou alleen willen dat Wheeler realistische recepten kon geven om de Zuckerbergs net zo grondig te temmen als de vertrouwensbrekers dat deden de Rockefellers. Het verloop van zijn eigen ambtstermijn bij de FCC levert een waarschuwend verhaal op. “Ik was verantwoordelijk voor het toezicht op de grootste licentieprogramma’s van de overheid, voor uitzendingen via draadloze satellieten”, zegt hij. “Het is een van de meest concurrentieverstorende en innovatieverpletterende situaties, omdat ze door de overheid gegarandeerde monopolies creëren.” Maar net als bij veel andere zaken bij de FCC – een toonbeeld van toezicht op de regelgeving – was het oplossen van dit probleem uitgesloten. De speciale belangen waren te diepgeworteld. En toen voormalig president Trump het roer overnam, werden de bescheiden winsten van Wheeler teruggedraaid, waarbij de regels voor netneutraliteit werden weggevaagd en de FCC opnieuw handelde alsof zij grote bedrijven diende, en niet de burgers die voor de dienst betaalden.

Joe Biden lijkt nu toegewijd aan het bouwen van de vangrails die Wheeler suggereert. Onder een nieuwe voorzitter van de FCC, veteraan Jessica Rosenworcel, probeert de toezichthouder de netneutraliteitsregels nieuw leven in te blazen. En Google staat momenteel voor de rechter wegens antitrust-aanklachten, met de beschuldiging dat het concurrentiebeperkend is om de marktdominantie te behouden door miljarden te betalen om de standaardzoekmachine te zijn voor Apple- en Mozilla-gebruikers. Ondertussen is Lina Khan, voorzitter van de Federal Trade Commission, een favoriet van Wheeler, een actieve vijand van al te machtige bedrijven, en heeft onlangs een grote antitrustzaak aangespannen tegen Amazon.

Werkt het? Resultaten zijn moeilijk te onderscheiden. “Er is geen toezicht op de dominante digitale platforms, en dat is het ultieme toezicht”, zegt Wheeler. Hij zegt dat de bestaande toezichthouders zo gewend zijn geraakt aan passiviteit dat het tijd is om een ​​krachtig nieuw agentschap op te richten dat toezicht kan houden op digitale reuzen en effectief kan zijn in het reguleren van AI. Maar als het Congres niet eens een privacywet kan goedkeuren waarvan bijna iedereen – zelfs Meta – het erover eens is dat deze hard nodig is, is het moeilijk voor te stellen dat dit disfunctionele orgaan een nieuw regelgevend agentschap zou oprichten.