Hoeveel AP-klassen zijn genoeg? Wat onderzoekers (en hoopvolle studenten) zeggen

Is er een optimaal aantal Advanced Placement-cursussen dat studenten moeten volgen om te slagen op de universiteit?

Het College Board, dat AP-cursussen aanbiedt waarmee studenten studiepunten kunnen krijgen terwijl ze op de middelbare school zitten, heeft deze zomer onderzoek gedaan om die al lang bestaande vraag te beantwoorden.

Het afleggen en goed presteren op meer dan vijf AP-cursusexamens verbetert de kansen van een student op het behalen van goede eerstejaars universiteitscijfers en het behalen van een vierjarige studie niet significant, ontdekte de non-profitorganisatie. Alleen al het goed doen op hun eerste of tweede examen duidt op toekomstig succes op de universiteit.

Maar Isabella Leyton, een senior aan de Patricia E. Paetow High School in Katy, Texas, wil naar een topinstelling. Ze doet er alles aan om op te vallen in haar toelatingsportfolio, inclusief het volgen van zeven AP-lessen dit schooljaar alleen al.

“Ik wil dat hogescholen weten dat ik mijn best doe met de middelen die al op mijn school aanwezig zijn”, zei Leyton.

Jarenlang hebben studenten en gezinnen ook geworsteld met de vraag welke rol AP speelt bij het bereiken van topscholen die een goede reputatie combineren met grote financiële hulppakketten. Het college van bestuur richtte zijn onderzoek echter specifiek op de winst op het gebied van de universiteitsresultaten, en niet op de toelatingskansen.

De druk om zoveel mogelijk AP-lessen te volgen komt vaak van deze zeer selectieve instellingen, die duidelijk maken dat ze waarde hechten aan het zien van hoge AP-examenresultaten in sollicitaties, maar niet specificeren of er een drempel is voor het aantal scores dat ze willen zien. , zei David Hawkins, hoofd onderwijs en beleidsmedewerker bij de National Association for College Admission Counseling, of NACAC.

Begeleiders van middelbare scholen adviseren over het algemeen dat er geen magisch getal is voor alle leerlingen. Wat ze willen van de universiteit – en meer in het algemeen van het leven – is wat zou moeten bepalen hoeveel AP-cursussen ze moeten volgen.

Het betekent allemaal dat, hoewel de nieuwe gegevens van het College Board studenten theoretisch zouden moeten ontmoedigen om de volledige AP-cursuslading te volgen, de vraag of studenten en gezinnen dat ter harte zullen nemen, kan afhangen van de toelatingsbureaus van de universiteit die hun berichten op AP verschuiven.

Waarom AP belangrijk is bij universiteitsaanvragen

Het college van bestuur is zich er terdege van bewust dat sommige studenten en gezinnen AP-cursussen zien als een middel om hen “een voorsprong te geven in hun aanmeldingsproces voor de universiteit”, aldus de non-profitorganisatie in een verklaring.

Maar op basis van nieuwe onderzoeksresultaten ontmoedigt de non-profitorganisatie nog steeds het overbelasten van schema’s met AP-cursussen. In de eindexamenklas van 2022 heeft een meerderheid (65 procent) van de studenten op de middelbare school geen enkele AP-cursus of examen gevolgd.

Eerder dit jaar zei Trevor Packer, hoofd van het AP-programma voor College Board, dat hij beide uitdagingen aanpakte– de subgroep studenten die AP-cursussen in voorraad heeft, en de meerderheid die geen AP-cursussen volgt – is een prioriteit voor de organisatie. Packer zei dat het College van Bestuur hun nieuwe onderzoek naar de relatie tussen het aantal gevolgde AP-cursussen, hoe goed studenten het deden op die examens en hun toekomstige universiteitssucces toegankelijk heeft gemaakt voor het schoolbestuur en toelatingsfunctionarissen.

Onderzoek van NACAC heeft aangetoond dat cijfers in voorbereidingscursussen voor universiteiten, waaronder AP, het International Baccalaureate en klassen met dubbele inschrijving, in feite bijzondere nadruk krijgen in het toelatingsproces voor de universiteit, aldus Hawkins van NACAC.

“Wat we door de jaren heen hebben gezien, is een aanzienlijke hoeveelheid verwarring tussen het toelatingsbureau van de universiteit, de schooladviesgemeenschap en studenten en gezinnen over hoe de belangstelling van hogescholen voor voorbereidende lessen moet worden geïnterpreteerd,” voegde hij eraan toe.

Toelatingsfunctionarissen bij zeer selectieve instellingen vertellen studenten bijvoorbeeld vaak dat ze de meest uitdagende cursussen moeten volgen die voor hen beschikbaar zijn, zonder enige indicatie van hoeveel dat inhoudt. Het zou kunnen betekenen dat, als een leerling zegt dat hij natuurkunde wil studeren op de universiteit, hij op de middelbare school een cursus natuurkunde voor gevorderden moet volgen en daar goed in moet presteren. Maar vaker wordt het geïnterpreteerd als het volgen van elke AP-cursus die op de middelbare school beschikbaar is om de kans op een topschool te vergroten.

Er bestaat een angst, die niet geheel ongegrond is, dat als een student naar een middelbare school gaat met tien AP-cursussen en er maar een paar volgt, hij op de een of andere manier minder gekwalificeerd lijkt voor toelating in vergelijking met een klasgenoot die alle tien heeft gevolgd, zei Hawkins.

Om het nieuwe onderzoek van het College Board echt te laten slagen, zei Hawkins dat toelatingsfunctionarissen van universiteiten op de hoogte moeten zijn van de bevindingen en dat bewustzijn moeten vertalen in betere praktijken en betere begeleiding voor studenten.

“Als de hogescholen dit zeggen, vooral de hogescholen die zeer selectieve instellingen zijn, zullen de adviseurs luisteren, zullen de studenten en gezinnen luisteren”, zei hij. “Het komt erop neer dat we de temperatuur wat kunnen verlagen, maar het zullen de hogescholen zijn die echt een stap verder moeten gaan en de eerste beurt op het podium moeten nemen.”

‘Geen magisch getal’ voor studenten

Zowel studenten als adviseurs zijn het erover eens dat AP-cursussen veel academische voordelen bieden naast toelating tot de universiteit voor studenten in termen van vaardigheden zoals tijdmanagement, kritisch denken en schrijfvaardigheden die ze in deze cursussen leren en die hen voorbereiden op universitair werk.

Toch is de druk om op te vallen in zeer selectieve toelatingsprocessen voelbaar. Ken Jackson, medevoorzitter van de adviesafdeling van de Decatur High School in Georgia, zei dat hij nog steeds studenten ziet die denken dat ze niet gelukkig of succesvol zullen zijn als ze niet naar een school als Harvard University of het Massachusetts Institute of Technology gaan. .

In verband daarmee maakt Jackson zich zorgen over het feit dat studenten opbranden en overstressen als ze een volledige AP-les volgen.

Leyton, de studente uit Katy, Texas, die zal afstuderen met 13 AP-lessen op haar cijferlijst, geeft toe dat al haar AP-werk naast buitenschoolse activiteiten en al het andere soms haar tol kan eisen. Ze vergeleek het met ‘verdrinken in een enorme stapel schoolwerk en mentale ontbering.’

Daarom zorgt ze ervoor dat ze de tijd neemt om uit te rusten en op te laden.

Voor Jackson bestaat er geen magisch aantal AP-cursussen dat elke student zou moeten volgen. Waar het om gaat is welk doel studenten voor zichzelf hebben – en of dat doel voortkomt uit de juiste mindset.

Studenten denken vaak zo: ik wil naar Brown University. Waarom? Omdat ik van de locatie hou en het een geweldige reputatie heeft. Daarom moet ik, om naar Brown te gaan, X, Y, Z doen.

Hij moedigt ze aan om er zo over na te denken: ik ben op mijn best en het gelukkigst als ik drie AP-lessen volg en in het schooltoneelstuk speel. Dit is het soort leven dat mij gelukkig maakt. Daarom zijn dit het soort scholen waar ik naar moet kijken, omdat ze goed passen bij hoe ik mijn leven wil leiden en wat gezond voor mij is.

Tomas Marulanda-Mesa, een collega-senior aan de Paetow High School in Katy, Texas, weerspiegelt die meer holistische benadering. Hij volgt dit jaar 5 AP-lessen en zal afstuderen met 10 in totaal. Zijn school beoordeelt AP-lessen op een GPA-schaal van 5,0.

Maar buiten het feit dat hij een veiliger GPA heeft, ziet hij niet veel voordeel in het proberen meer AP-werk binnen te halen. Marulanda-Mesa is zelfs van plan film te gaan studeren, dus hij wil ervoor zorgen dat hij tijd heeft voor filmlessen op de middelbare school.

“Voor mij is het eerlijk gezegd naar mijn ervaring beter om die drang naar academisch succes in evenwicht te brengen met je persoonlijke leven”, zei hij.

Waar studenten en begeleiders nu staan

Op de St. Albans High School in Kanawha County, West Virginia, zijn veel studenten die naar de universiteit gaan de eerste generatie van hun familie die dit doet.

Daarom maakt schooladviseur Richard Tench zich minder zorgen over studenten die hun agenda overladen met AP-cursussen en werkt hij er in plaats daarvan aan om studenten in staat te stellen voor de eerste keer de sprong naar een AP-cursus te maken.

“De universiteit zelf is al afschrikwekkend genoeg, en als ze dan overwegen om vroegtijdig een curriculum op universitair niveau te volgen, gaan er veel gevoelens gepaard met die angst en aarzeling,” zei Tench.

De school biedt verschillende ondersteuningssystemen voor studenten, waaronder begeleiding en focusgroepwerk met leeftijdsgenoten.

Voor Tench bieden AP-cursussen studenten de kans om te beseffen dat ze kunnen slagen op universitair niveau en dat het de moeite waard is om zichzelf uit te dagen.

Maar hij zou een student nooit adviseren om een ​​bepaald aantal of soort AP-cursussen te volgen, specifiek om hun kansen op een school te vergroten. Veel scholen, zo merkte hij op, doen meer aan een holistisch toelatingsonderzoek, waarbij AP-cursussen slechts één onderdeel van de aanvraag zijn.

Leyton in Katy streeft er ondertussen naar om tot de beste van haar klas te behoren. Haar middelbare school is pas in 2017 geopend en bestaat voornamelijk uit gekleurde studenten, en ze wil ervoor zorgen dat ze zich kan onderscheiden bij toelating uit een relatief nieuwe omgeving. Haar harde werk heeft tot nu toe vruchten afgeworpen en is een QuestBridge-finalist geworden. Door deze nationale erkenning voor goed presterende leerlingen uit gezinnen met lage inkomens, kan ze een volledige studiebeurs van vier jaar voor een topschool veiligstellen.

Ze erkent dat de werklast die ze voor zichzelf op zich heeft genomen niet voor iedereen ideaal is.

“Ik denk dat het allemaal afhangt van wat de student denkt te moeten doen in zijn toekomst”, zei ze. “En voor mij had ik een doel voor ogen: ik wist dat ik wilde solliciteren bij topinstellingen. Maar voor iemand anders geldt dat misschien niet.”