Martha Stewart steunt outsourcing in India nu bedrijven de toeleveringsketens in China heroverwegen

Blijf op de hoogte met gratis updates

Meld u eenvoudig aan bij de Indiase zaken en financiën myFT Digest – rechtstreeks in uw inbox afgeleverd.

Huishoudelijke ondernemer Martha Stewart heeft India’s capaciteiten als textielproductiecentrum geprezen en dit vergeleken met de moeilijkheid om goederen in China te produceren, nu verstoringen in het pandemietijdperk en politieke spanningen tussen Washington en Peking Amerikaanse bedrijven ertoe aanzetten hun toeleveringsketens te heroverwegen.

“[The] de toeleveringsketen is door Covid moeilijk geweest. . . Het werd steeds moeilijker om in China zaken te doen”, vertelde de stijlgoeroe aan de Financial Times tijdens een fabrieksrondleiding bij haar enige Indiase leverancier, Welspun Living. ‘En India is een buitengewoon land. . . dit is een mooie pasvorm.”

Sinds de lockdowns in China een ernstige verstoring van de toeleveringsketen veroorzaakten, hebben internationale bedrijven geprobeerd hun afhankelijkheid van “de fabriek van de wereld” te verminderen. De zogenaamde China-plus-één-verschuiving heeft het goedkope India een kans gegeven om zijn aandeel in de mondiale productie van producten variërend van beddengoed tot Apple’s iPhones te vergroten.

Hoewel een groot deel van Stewarts gelijknamige assortiment huishoudelijke artikelen, waaronder keukenmessen en kookpotten, nog steeds in China wordt gemaakt, liet de lifestyle-ondernemer doorschemeren dat dit zou kunnen veranderen: “Er worden nog een paar dingen gedaan in China, maar geleidelijk moet je elk contract opnieuw bekijken. . . bij een bedrijf als het mijne verandert dat.”

Stewart zinspeelde ook op de handelsspanningen tussen Washington en Peking als een van de factoren die bedrijven ertoe aanzetten hun grondstoffen uit China te halen.

“Er is een zekere mate van onvriendelijkheid, en daar willen we niet in betrokken raken”, zegt Stewart, die deel uitmaakt van het leiderschapsteam van de Amerikaanse marketeer Marquee Brands, die in 2019 de media- en merchandisingactiviteiten van Martha Stewart overnam. “Politiek maakt geen deel uit van onze business. We willen uitstekende productie, we willen uitstekende leveringen, we willen geen vertragingen.”

Handdoeken en beddengoed met haar naam worden sinds 2019 exclusief door Welspun geproduceerd, daterend van vóór de pandemie en de sancties. “Wat er de afgelopen jaren voor ons is geproduceerd, is uitstekend”, aldus Stewart.

Bedrijven als Welspun vormen de kern van New Delhi’s ‘Make in India’-export en leveren aan Amerikaanse retailers als Macy’s en Walmart. Welspun kan 1 miljoen handdoeken per dag produceren in twee geautomatiseerde fabrieken. Het merendeel van de goederen is bestemd voor de Amerikaanse markt.

Het bedrijf is hersteld van zijn eigen supply chain-ramp. Een schandaal uit 2016 betrof lakens met het verkeerde etiket als Egyptisch katoen, gemaakt door Welspun en verkocht door retailer Target in de VS.

De Indiase textielsector kreeg in 2021 een extra impuls toen er een Amerikaans verbod van kracht werd op producten uit Xinjiang, de grootste katoenproducerende regio van China. Washington beweert dat mensen uit de Oeigoerse minderheid in de regio het slachtoffer zijn van dwangarbeid.

‘Het Xinjiang-katoen [ban] was een zeer uitdagende tijd voor China, en het heeft de focus van de hele katoentoeleveringsketen definitief op India gelegd”, zegt Dipali Goenka, algemeen directeur en algemeen directeur van Welspun Living. Maar Indiase textielproducenten hebben nog steeds te maken met hevige concurrentie uit Vietnam, Bangladesh en Pakistan, voegde ze eraan toe.

Ook de Indiase productiesector heeft nog steeds een gebrek aan schaalgrootte vergeleken met China. Stewart zei dat ze niet had verwacht dat ze haar toeleveringsketen volledig naar India zou verleggen. “Ik denk niet dat ze alle mogelijkheden hebben van de dingen die wij maken,” zei ze.

Stewart, wiens toeleveringsketen zich in de loop der jaren door China, Vietnam, Brazilië en Egypte heeft gekronkeld, merkte op dat ze “graag zou willen zien dat enkele van de [the manufacturing] come back to the United States”, eraan toevoegend dat toen ze in de jaren tachtig zachte goederen begon te verkopen, veel van de leveranciers zich in haar thuisland bevonden.