Nutsmonopolie versus gedereguleerde energie: wat is beter voor u?

U kent waarschijnlijk de naam van uw energiebedrijf, in wezen het bedrijf dat u elke maand een elektriciteitsrekening stuurt. Maar als u net als de meeste mensen bent, weet u waarschijnlijk niet veel meer over hoe het hulpprogramma werkt.

Er is echter één onderscheid waarmee u waarschijnlijk vertrouwd moet raken: of u in een gereguleerde of gedereguleerde nutsmarkt leeft. Het verschil tussen de twee modellen heeft grote gevolgen voor de manier waarop u aan uw elektriciteit komt en, belangrijker nog, hoeveel het kost.

Dit is wat experts te zeggen hebben en wat u moet weten over gereguleerde versus gedereguleerde nutsvoorzieningen, en hoe u door beide kunt navigeren.

Gereguleerde versus gedereguleerde nutsmarkt: wat is het verschil?

Gereguleerde nutsmarkten zijn waarschijnlijk waar u aan denkt als u aan een nutsvoorziening denkt. In deze traditionele modus levert één enkel nutsbedrijf zowel stroom, door elektriciteitscentrales te laten draaien, als deze te leveren door transmissielijnen te onderhouden.

Op gereguleerde markten houdt de deelstaatregering toezicht op één nutsbedrijf dat zowel de opwekking als de levering van stroom beheert – in wezen een door de staat verleend monopolie voor het energiebedrijf. Voor u betekent dit dat u één factuur krijgt van een bedrijf dat het hele proces van het tot uw huis krijgen van elektriciteit of aardgas voor zijn rekening neemt.

In een gedereguleerde nutsmarkt ontkoppelt de staat het aanbod en de levering van stroom. “Dat geeft de consument de macht om te kiezen aan wie hij het aardgas of de elektriciteitsvoorziening voor zijn huis en gebouw wil leveren”, zegt Christine Ciavardini, klantrelatiemanager bij MD Energy Advisors, een energieadviesbureau. “Ze hebben geen keus wie het levert, dat zal altijd het nutsbedrijf zijn.”

De staat speelt hier een minder grote rol, maar houdt nog steeds tot op zekere hoogte toezicht op de particuliere energiemarkt en stelt regels voor de manier waarop deze kan functioneren. “Er is geen manier om dat te vermijden. Elk ervan wordt beheerst door regelgeving”, zegt Ed Hirs, docent aan de afdeling economie van de Universiteit van Houston.

Hoe werkt deregulering op energiegebied?

In de staten die ervoor hebben gekozen om te dereguleren, hebben onafhankelijke energieleveranciers de markt betreden om te concurreren met het openbaar nutsbedrijf. Dit betekent dat consumenten kunnen kiezen uit een scala aan energiebedrijven, allemaal met verschillende tariefstructuren, om hun stroom te leveren.

Maar de particuliere bedrijven opereren niet geheel zonder toezicht. Er bestaan ​​nog steeds staats- en federale voorschriften om vangrails te bieden. “Dit zijn zogenaamde ‘gedereguleerde markten’, maar dat zijn ze niet. Ze worden beheerd door overheden”, aldus Hirs.

Het idee is dat het creëren van concurrentie tussen energiebedrijven de prijzen voor consumenten verlaagt en innovatie stimuleert. Maar sommige critici, waaronder Hirs, beweren dat deze opzet ertoe leidt dat energieleveranciers investeringen in hun faciliteiten verwaarlozen – omdat hun lage tarieven niet genoeg inkomsten genereren – wat het elektriciteitsnet kwetsbaarder kan maken.

‘Als je geen rendement op kapitaal toestaat, zal niemand op Wall Street een nieuwe energiecentrale voor je bouwen om aan de groeiende vraag te voldoen’, zei Hirs.

De voor- en nadelen van een gedereguleerde ‘retail choice’-elektriciteitsmarkt?

Als u in een staat met een gedereguleerde markt woont, is het belangrijk om de voor- en nadelen van het systeem te begrijpen.

“Als je je op een gedereguleerde markt bevindt, heb je opties”, zei Ciavardini. “Als je meer concurrentie hebt, krijg je betere prijzen.”

Naast mogelijk lagere prijzen bieden sommige energieleveranciers ook verschillende contractvormen aan, zoals een langetermijncontract waarbij het tarief vastligt, waardoor het gemakkelijker wordt om een ​​huishoudbudget te beheren. Bovendien kunnen bewoners kiezen voor een bedrijf dat hernieuwbare energie opwekt in plaats van afhankelijk te zijn van fossiele brandstoffen.

Maar er zijn ook nadelen. Particuliere energieleveranciers zijn volgens Ciavardini niet altijd volledig transparant over tarieven en contractvoorwaarden. “Er zijn veel misschien niet zo eerlijke karakters”, zei ze.

Hirs gaat nog een stap verder en stelt dat de door de deregulering beloofde lagere prijzen nog niet volledig zijn gerealiseerd, daarbij verwijzend naar de stijgende tarieven in gedereguleerde staten als Californië en Texas deze zomer. Volgens The New York Times: “Inwoners van een gedereguleerde markt betalen gemiddeld 40 dollar meer per maand voor elektriciteit dan inwoners van de staten die individuele nutsbedrijven de meeste of alle delen van het elektriciteitsnet laten controleren. Gedereguleerde gebieden hebben tot nu toe hogere prijzen gehad.” terug als 1998.”

Pluspunten

• Klanten hebben keuze uit energieleveranciers
• Mogelijkheid om te kiezen voor hernieuwbare energiebronnen
• Langetermijnrentetarieven kunnen de energierekeningen stabiliseren

Nadelen

• Deregulering leidt niet altijd tot lagere energietarieven
• Sommige energieleveranciers hebben lastige contracten of verborgen kosten

De voor- en nadelen van een gereguleerde elektriciteitsmarkt?

In tegenstelling tot het model van retailkeuze in gedereguleerde markten zijn gereguleerde nutsbedrijven veel eenvoudiger te begrijpen. In gereguleerde staten beheert doorgaans een openbaar nutsbedrijf zowel de opwekking als de distributie van energie. Dit heeft volgens Hirs en Ciavardini verschillende voordelen.

“Het is veilig. Het is een openbaar nutsbedrijf. Het wordt beheerd door een commissie van openbaar nut, dus hun tarieven zijn zonder opslag”, zei Ciavardini. “In een gereguleerde markt heb je altijd de zekerheid dat je in een gereguleerde omgeving zit.”

Het is ook gewoon eenvoudiger: u hoeft als consument geen tijd te besteden aan het onderzoeken van energieleveranciers en het doornemen van contracten voordat u zich aanmeldt.

Aan de andere kant ben je enigszins overgeleverd aan het openbaar nut. “De rente is wat hij is, en je weet niet wat die gaat worden”, zei Ciavardini, waarmee hij de volatiele renteveranderingen onderstreepte die dit jaar gebruikelijk zijn geworden. “Daar kan echt geen budget voor worden vrijgemaakt.”

Pluspunten

• Openbare nutsbedrijven zijn doorgaans stabiel en betrouwbaar
• Tarieven worden berekend zonder toeslag
• Klanten hoeven geen ingewikkelde beslissingen te nemen over leveranciers

Nadelen

• Klanten hebben geen keuze uit energieleveranciers
• Nutstarieven kunnen op kwartaal- of zelfs maandbasis worden gewijzigd

Hoe navigeer je op een gedereguleerde energiemarkt?

Als u de mogelijkheid heeft om te kiezen in een gedereguleerde energiemarkt, raadt Ciavardini aan om te beginnen met de website van de commissie voor openbare nutsvoorzieningen van uw staat, en ervoor te zorgen dat de site eindigt op ‘.gov’. Deze websites bevatten informatie over goedgekeurde en gelicentieerde leveranciers in uw land, en kunnen u ook informatie geven over tarieven en contractvoorwaarden.

Ciavardini adviseert ook om de kleine lettertjes te lezen voordat u zich bij een leverancier aanmeldt. Zorg ervoor dat er geen verborgen tariefwijzigingen of introductietariefregelingen zijn waarbij “je geliefde deal plotseling het dubbele tarief wordt bij het verstrijken. Dat wil je niet”, zei ze.

En pas uiteindelijk je gezond verstand toe: ‘Als het te mooi lijkt om waar te zijn, dan is dat waarschijnlijk ook het geval. [The rate] concurrerend moeten zijn.”

Staten met gedereguleerde energiemarkten

Volgens de Amerikaanse Environmental Protection Agency hebben dertien staten (en het District of Columbia) de elektriciteitsvoorzieningen volledig gedereguleerd of geherstructureerd:

1. Connecticut
2. Delaware
3. gelijkstroom
4. Illinois
5. Maine
6. Maryland
7. Massachusetts
8. New Hampshire
9. New Jersey
10. New York
11. Ohio
12. Pennsylvania
13. Rhode Island
14. Texas

Nog eens vijf staten hebben hun omgeving gedeeltelijk gedereguleerd of geherstructureerd:

1. Californië
2. Georgië
3. Michigan
4. Oregon
5. Virginia

Een korte geschiedenis van de deregulering op energiegebied

Gedereguleerde energiemarkten zijn een relatief nieuwe constructie. Volgens Ciavardini werden ze door het federale beleid vanaf 1978 toegestaan. De wetgeving stond staten toe te kiezen hoe ze hun energiemarkten wilden structureren: ze konden het bestaande gereguleerde model behouden, of ze konden ‘dereguleren’ en klanten toestaan ​​een particuliere energieleverancier te kiezen (dit model wordt ook wel ‘retailkeuze’ genoemd). “) De verschuiving werd gezien als een reactie op de oliecrisis van 1973, die de VS ertoe aanzette prioriteit te geven aan alternatieve energiebronnen.

Sommige staten kozen ervoor om door te gaan en te dereguleren, maar de meeste blijven tot op de dag van vandaag gereguleerd. De resultaten varieerden per staat, waarbij sommige gedereguleerde markten zware kritiek kregen, terwijl andere lof ontvingen.

Veelgestelde vragen