Tientallen Tory-parlementsleden zoeken nieuwe zetels om na de volgende Britse verkiezingen in functie te kunnen blijven

Ontgrendel gratis de Editor’s Digest

Roula Khalaf, redacteur van de FT, selecteert in deze wekelijkse nieuwsbrief haar favoriete verhalen.

Meer dan een dozijn conservatieve parlementsleden streven naar herverkiezing in een andere zetel dan de zetel die zij nu vertegenwoordigen, wat tot woedende reacties in sommige kringen van de Britse regeringspartij leidt.

Interne Tory-critici hebben enkele van hun Westminster-collega’s ervan beschuldigd lokale kiezers in de steek te laten bij de volgende verkiezingen, verwacht in 2024, op zoek naar veiliger kiesdistricten waar de overwinning waarschijnlijker is.

Ze waarschuwden dat de manoeuvre de kansen van de partij zou vergroten om te verliezen op een zetel waar het zittende parlementslid naartoe is gevlucht, en dat dit de neiging zou hebben om onvrede te zaaien bij conservatieve verenigingen. “Het gaat verschrikkelijk slecht met de lokale leden”, zegt een Tory-insider.

Het aantal van ten minste dertien Tory-parlementsleden die op zoek zijn naar een nieuwe plek, berekend door de Financial Times op basis van getuigenissen van partijfunctionarissen en openbaar beschikbare informatie, blijft stijgen te midden van hardnekkige opiniepeilingen.

De Conservatieven staan ​​gemiddeld twintig punten achter op de oppositiepartij Labour, terwijl verkiezingsexperts voorspellen dat Sir Keir Starmer op weg is naar een aardverschuiving na een dubbele tussentijdse verkiezingsoverwinning vorige week.

Conservatieve functionarissen maken zich ook zorgen dat sleaze-schandalen kunnen bijdragen aan een gevoel van “verval” binnen een partij die al dertien jaar aan de macht is. Donderdag zei Tory-parlementslid Crispin Blunt dat hij was gearresteerd op verdenking van verkrachting. Hij heeft gezegd dat hij er vertrouwen in heeft dat hij niet zal worden aangeklaagd.

Woensdag keurden parlementsleden een schorsing van zes weken in het Lagerhuis goed voor Peter Bone, nadat een parlementaire waakhond had ontdekt dat het Tory-parlementslid had gepest en onfatsoenlijke blootstelling had gepleegd in het bijzijn van een werknemer. Hij heeft de beschuldigingen ontkend.

Kabinetsminister Gillian Keegan hield vol dat “individuele incidenten” waren onderzocht, maar ontkende dat er een “cultureel probleem” was onder Tory-parlementsleden.

Deze week werd Jamie Wallis de laatste Conservatief die aankondigde dat hij zich kandidaat wilde stellen voor een nieuwe zetel “met gevoel voor humor en een filosofische visie”, nadat hij had bevestigd dat hij niet in Bridgend, Zuid-Wales, zou staan ​​vanwege grenswijzigingen.

Volgens Electoral Calculus, een website voor politieke prognoses, heeft Labour een kans van 94 procent om het hertekende kiesdistrict te verwerven.

De kaart van 650 kiesdistricten in Groot-Brittannië wordt voor het eerst in meer dan twintig jaar herzien om rekening te houden met bevolkingsveranderingen. Deze stap betekent dat sommige regio’s nieuwe zetels zullen verwerven, terwijl andere deze zullen verliezen. Hoewel een klein deel van de zetels helemaal zal verdwijnen, worden veel zetels geconfronteerd met veranderingen in hun grenzen.

Kieran Mullan, Andy Carter en Chris Clarkson zijn drie parlementsleden die allemaal in 2019 voor het eerst zijn gekozen in de ‘Rode Muur’ – zetels in Noord-Engeland die traditioneel op Labour hadden gestemd – die nu de mogelijkheden onderzoeken om zich bij de volgende verkiezingen elders kandidaat te stellen, zeiden mensen die bekend waren met de kwestie . Ze vertegenwoordigen elk zetels die de Tory-partij in de huidige nationale peilingen dreigt te verliezen. Mullan werd benaderd voor commentaar, maar Clarkson weigerde commentaar te geven.

Carter zei: “Onder de nieuwe grenzen mijn stoel [Warrington South] in 2019 naar Labour zou zijn gegaan, dus de veranderingen betekenen dat de partij heeft verklaard dat ik een ontheemd parlementslid ben.”

De Conservatieven hebben al die parlementsleden wier zetels “materieel en nadelig beïnvloed” worden door de grenswijzigingen, toegestaan ​​de status van ontheemding aan te vragen. Een Tory-insider waarschuwde echter dat “mensen aan wie verplaatsing is toegestaan, geen garantie hebben op een andere zetel”, eraan toevoegend dat het geen “gouden ticket” was.

Naast de beschuldigingen dat men probeert een ‘kippenren’ te doen vanaf een marginale zitplaats of te ‘parachuteren’ naar een veilige zitplaats, kan bewegen ook andere problemen met zich meebrengen. Bij sommige selectiegevechten kwamen zittende parlementsleden op onhandige wijze tegenover elkaar te staan, naast externe kandidaten, voor dezelfde zetel.

Ondertussen, toen de voormalige Tory-minister Chris Pincher in september aftrad als parlementslid voor Tamworth na een tastschandaal, heeft de kandidaat die was geselecteerd om de zetel bij de volgende verkiezingen te betwisten, Eddie Hughes, vorige week niet tegen de tussentijdse verkiezingen gevochten omdat hij al parlementslid was. ergens anders.

Drie Tory-parlementsleden zijn met succes geselecteerd als kandidaat voor een geheel andere zetel dan de zetel die zij nu vertegenwoordigen. Anderen zijn kandidaat geworden voor een nieuwe zetel die enige overlap vertoont met hun huidige zetel.

In het hele land gaan de selecties door, waarbij transparantie wordt geïnjecteerd in de doorgaans geheime interne partijprocessen door Michael Crick, de ervaren journalist.

Crick, die elke selectie heeft gevolgd door open source-informatie te doorzoeken en eerder lekken aan te moedigen het publiceren van de resultaten zei op een account op sociale mediasite X dat het belangrijk was om de redenen te begrijpen waarom parlementsleden een overstap zoeken.

“Je kunt ze in twee groepen verdelen: degenen die een hopeloze zetel opgeven en degenen die geen keus hebben gehad [because their seat disappears]. Grensveranderingen maken het water modderig en daarom kun je ermee wegkomen”, zei hij.

Er is een lange geschiedenis van dergelijke manoeuvres. Winston Churchill vertegenwoordigde vijf zetels tijdens zijn politieke carrière, terwijl een reeks Tory-parlementsleden naar veiliger zetels verhuisde voorafgaand aan de Labour-aardverschuiving van Tony Blair in 1997.

Sommige partij-insiders hebben een minder sympathiek standpunt. Een Tory-parlementslid zei dat collega’s die naar veiliger zetels wilden overstappen ‘zielig’ waren en beschuldigde hen ervan ‘bang te zijn om door hun kiezers ter verantwoording te worden geroepen’.