Vanguard-onderzeeër komt absoluut onder de algen thuis

Recente beelden van een Royal Navy Voorhoede klasse nucleair aangedreven ballistische raketonderzeeër (SSBN) genomen door Sheila Weir – gevangen genomen nadat de onderzeeër een zes maanden lang afschrikkende patrouille – onderstreep de enorme klappen die deze leviathanen van de diepte kunnen verdragen als ze gedurende langere tijd op missie zijn. De raketboot ziet eruit als een zeemonster dat uit een lange slaap op de bodem van de oceaan is voortgekomen.

De betreffende foto’s zijn gemaakt als de Voorhoede klasse onderzeeër keerde eerder vandaag terug naar HM Naval Base Clyde, ook bekend als Faslane, aan de westkust van Schotland. Welke specifieke onderzeeër binnen de Voorhoede klasse was dit – er zijn er vier in totaal – en waar het zich tijdens zijn zes maanden op zee waagde, blijft onbekend. Geheimhouding rond de bewegingen van deze SSBN’s is een standaardpraktijk voor de Royal Navy. Er blijft altijd één Britse SSBN op patrouille vanaf HM Naval Base Clyde om ervoor te zorgen dat de tweede nucleaire afschrikking van het land geloofwaardig blijft. Sinds 1998 vormen de SSBN’s van de Royal Navy de enige kernwapencapaciteit van Groot-Brittannië.

Wat meteen duidelijk wordt uit de beelden is hoe ruig de sub er uitziet. Het oppervlak van de romp is bedekt met een bruingroene tint, een zeer ernstig voorbeeld van ‘maritiem’ [or bio] aangroei” – de opeenhoping van verschillende mariene organismen op de oppervlakken van schepen. Hoewel aangroeiwerende verf kan worden toegepast om dit te helpen voorkomen, een techniek die de Royal Navy en het Britse Ministerie van Defensie blijven onderzoeken, kan het probleem niet helemaal worden gestopt, zoals de foto’s benadrukken.

Er moet ook worden opgemerkt dat veel van de echovrije tegels van de romp op de foto’s ontbreken, wat typisch is na de voltooiing van een lange inzet. Echovrije tegels zijn ontworpen om de geluidsgolven van actieve sonar te absorberen en de door de sub uitgezonden geluiden te minimaliseren om de kans te verkleinen dat deze via passieve sonar worden gedetecteerd. Op de afbeeldingen zijn duidelijk roestplekken te zien onder de ontbrekende tegels.

Als ik de foto’s van vandaag vergelijk met die van a Voorhoede Een klasse sub die eind augustus vanuit Faslane vertrekt, laat zien hoe groot de aangroei op zee is. Ze onderstrepen ook hoe de lengte van de patrouille verantwoordelijk was voor het slordige uiterlijk van de onderzeeër, en niet zozeer voor de leeftijd ervan. Toch bevinden deze boten zich inmiddels in een vergevorderd stadium van hun carrière.

De vier van de Royal Navy Voorhoede onderzeeërs van de klasse kwamen allemaal in dienst in de jaren negentig, met een beoogde levensduur van 25 jaar. Zoals we in het verleden hebben aangegeven, heeft elke boot 16 raketbuizen voor UGM-133 Trident II onderzeeër gelanceerde ballistische raketten (SLBM’s). Er worden echter slechts acht raketten vervoerd om aan de verdragsregels te voldoen. SSBN’s van de Royal Navy kunnen maximaal 40 kernkoppen vervoeren bij het uitvoeren van afschrikkingspatrouilles, waarbij elke Trident-raket meerdere kernkoppen of meerdere onafhankelijk richtbare re-entry-voertuigen (MIRV’s) kan vervoeren.

Groot-Brittannië is momenteel bezig met de vervanging ervan Voorhoede klasse onderzeeërs met vier Dreadnought klasse boten, die in totaal ongeveer $ 43 miljard kosten. Deze onderzeeërs zullen naar verwachting begin 2030 in dienst komen bij de Royal Navy. Modernisering van de Trident-raketten, die waarschijnlijk W93-kernkoppen zullen ontvangen, zal ook plaatsvinden.

Zoals eerder opgemerkt, heeft dit deskundige commentatoren er niet van weerhouden aspecten van zijn reizen te identificeren, ook al blijven de exacte bewegingen van de onderzeeër tijdens zijn zes maanden op zee qua ontwerp onduidelijk. Tom Sharpe, een voormalig commandant van de Royal Navy, stelt dat de nieuwe beelden erop wijzen dat de onderzeeër operaties in warm water ondernam, in kust-/ondiepe kusten en met zeer lage snelheden.

Anderen vragen zich af waarom het schip voor zes maanden op patrouille is gestuurd, aangezien de inzet normaal gesproken slechts twee tot drie maanden duurt. Hans Kristensen, directeur van het Nuclear Information Project van de Federation of American Scientists, heeft zich afgevraagd of de lange tijd die op zee wordt doorgebracht duidt op een probleem met een van de andere SSBN’s van de Royal Navy. bij het tanken, en twee moeten het schip op patrouille vervangen of indien nodig vergezellen. Kristensen suggereert ook dat de patrouille een demonstratie van het maximale uithoudingsvermogen van de capaciteiten van de onderzeeër had kunnen zijn.

Wat de reden ook mag zijn voor de lengte van de patrouille, er zijn in het verleden zorgen geuit over de langdurige inzet van SSBN’s van de Royal Navy, vooral op het gebied van de operationele veiligheid. In december 2022, De Bewaker Dat meldde de krant Brits Voorhoede onderzeeërs waren dat jaar voor een recordduur van elk vijf maanden op zee ingezet. Volgens commandant Rob Forsyth, Royal Navy (in ruste), die in de jaren zeventig de leiding had over de kernonderzeeërs van Polaris, kan de duur van dergelijke inzet ernstige gevolgen hebben voor het moreel van de bemanning en de veiligheidsnormen.

“Tegenwoordig suggereert betrouwbaar anekdotisch bewijs dat onderzeeërs van de Royal Navy die aan boord van de huidige Trident-patrouilles in het Verenigd Koninkrijk dienen, 150 dagen of langer dienen. Dat is twee tot drie keer de lengte van slechts één van mijn eigen patrouilles,’ zei hij. “Het grote gevaar is dat deze onveranderlijke routine, week na week, leidt tot verveling, zelfgenoegzaamheid en een onvermijdelijke daling van de normen.”

Dat gezegd hebbende, worden langere patrouilles met kernonderzeeërs duidelijk steeds gebruikelijker binnen de Royal Navy. Het resultaat is dat deze niet alleen het uithoudingsvermogen van de bemanning op de proef stellen, maar ook de onderzeeërs zelf duidelijk een flink pak slaag bezorgen, zoals blijkt uit de recente beelden. In sommige opzichten kan de zwaar verweerde onderzeeër worden gezien als een ereteken voor de bemanning die zo’n lange inzet diep onder de golven heeft doorstaan.

Onze dank aan Sheila Weir (@SheilaLWeir) omdat ze ons toestemming gaf haar foto’s van onderzeeërs van de Vanguard-klasse te publiceren.