Een nieuwe techniek om potentieel gevaarlijke asteroïden te vinden voordat ze ons vinden, heeft zijn eerste succes geboekt.
In dit geval wordt niet verwacht dat de asteroïde de aarde in de nabije toekomst zal bedreigen. Maar het feit dat de techniek – die gebruikmaakt van een nieuw computeralgoritme genaamd HelioLinc3D – echt werkt, geeft een boost aan het vertrouwen, aangezien astronomen klaar zijn om de asteroïdenjacht op te voeren met het Vera C. Rubin Observatory in Chili.
Het DiRAC Institute van de Universiteit van Washington zal een leidende rol spelen bij het analyseren van de gegevens van het Rubin Observatory, en HelioLinc3D is bedoeld om het werk gemakkelijker te maken. Het zal nog een paar jaar duren voordat het Rubin Observatory de lucht begint te onderzoeken, maar onderzoekers hebben HelioLinc3D op de proef gesteld door het gegevens van het door NASA gefinancierde Asteroid Terrestrial-impact Last Alert System of ATLAS in te voeren.
Tijdens de testrun van 18 juli combineerde het algoritme fragmenten van ATLAS-gegevens van vier nachten met waarnemingen om een asteroïde te identificeren die eerder was gemist.
De asteroïde, aangeduid als 2022 SF289 en beschreven in een Minor Planet Electronic Circular, zou ongeveer 180 meter breed zijn. Dat is breed genoeg om bij een inslag wijdverbreide vernietiging op aarde te veroorzaken. Het goede nieuws is dat projecties van het baanpad van SF289 in 2022 laten zien dat het op 220.000 kilometer afstand van de aarde blijft. Desalniettemin past de ruimtesteen in NASA’s definitie van een potentieel gevaarlijke asteroïde vanwege zijn geschatte grootte en het feit dat hij binnen 5 miljoen mijl van onze planeet kan komen.
UW-onderzoeker Ari Heinze, de belangrijkste ontwikkelaar van HelioLinc3D, zei dat het succes van het algoritme zou moeten worden overgedragen naar de toekomstige database van het Rubin Observatory.
“Door de real-world effectiviteit aan te tonen van de software die Rubin zal gebruiken om te zoeken naar duizenden nog onbekende potentieel gevaarlijke asteroïden, maakt de ontdekking van 2022 SF289 ons allemaal veiliger”, zei Heinze in een persbericht.
Astronomen hadden de identificatie van 2022 SF289 in hun gegevens gemist omdat de asteroïde voor de heldere stervelden van de Melkweg passeerde. Dat zorgde voor een soort kosmische camouflage en maakte het moeilijk om meerdere waarnemingen op één nacht te verzamelen, wat de typische route is voor het ontdekken van asteroïden. HelioLinc3D daarentegen was in staat om gegevens van verschillende nachten samen te voegen om de asteroïde te volgen.
“Elk onderzoek zal moeite hebben om objecten zoals 2022 SF289 te ontdekken die hun gevoeligheidslimiet naderen, maar HelioLinc3D laat zien dat het mogelijk is om deze vage objecten te ontdekken zolang ze gedurende meerdere nachten zichtbaar zijn”, zegt Larry Denneau, een leidende ATLAS-astronoom van de Universiteit van Hawaï. “Dit geeft ons in feite een ‘grotere, betere’ telescoop.”
Toen astronomen het baanpad van 2022 SF289 eenmaal hadden vastgesteld, konden ze de asteroïde lokaliseren in afbeeldingen die eerder waren verzameld door Pan-STARRS, de Catalina Sky Survey en de Zwicky Transient Facility.
Tot nu toe zijn ongeveer 2.350 potentieel gevaarlijke asteroïden gedetecteerd en op basis van statistische projecties zeggen astronomen dat er nog minstens 3.000 moeten worden geïdentificeerd. Wanneer het Rubin Observatorium in actie komt, zal HelioLinc3D waarschijnlijk een belangrijk hulpmiddel worden om ze te identificeren.
“Dit is slechts een klein voorproefje van wat je kunt verwachten met het Rubin Observatory in minder dan twee jaar, wanneer HelioLinc3D elke nacht een object als dit zal ontdekken”, zegt UW-astronoom Mario Jurić, die de directeur is van het DiRAC Institute. “Maar breder gezien is het een vooruitblik op het komende tijdperk van data-intensieve astronomie. Van HelioLinc3D tot AI-geassisteerde codes, het volgende decennium van ontdekkingen zal zowel een verhaal zijn van vooruitgang in algoritmen als in nieuwe, grote telescopen.”
Financiële steun voor Rubin Observatory komt van de National Science Foundation, het Amerikaanse ministerie van Energie en particuliere financiering door de LSST Corporation. Naast Heinze en Jurić bestaat het HelioLinc3D-team uit Siegfried Eggl, Joachim Moeyens, Lynne Jones, Ian Sullivan, Eric Bellm en Matthew Holman. ATLAS-astronomen John Tonry en Larry Denneau droegen gegevens bij voor de test van het algoritme.
Source link: https://www.geekwire.com/2023/heliolinc3d-algorithm-asteroid-dirac/
