WeWork’s antwoord op de flamboyante erfenis van Adam Neumann

“Ik ben bezig met het oplossen van zakelijke problemen”, zei David Tolley deze week, uren nadat hij een Chapter 11 faillissementsaanvraag had ingediend voor WeWork, het bedrijf dat hij de afgelopen zes maanden overeind heeft proberen te houden.

De problemen waarmee hij wordt geconfronteerd zijn een erfenis van Adam Neumann, de medeoprichter van WeWork, die zich ten doel stelde “het bewustzijn van de wereld te verhogen” door de kantoorruimte te renoveren. Maar de eerste en laatste CEO’s van WeWork kunnen nauwelijks meer van elkaar verschillen.

Neumanns stijl – deels ondernemende hustler, deels charismatische goeroe – belichaamde een soort flamboyante oprichter die durfinvesteerders ervan overtuigde miljarden dollars achter hun buitenmaatse visies te steken in een tijdperk van goedkoop kapitaal. Gesteund door Masayoshi Son’s SoftBank wist Neumann WeWork begin 2019 een waardering van 47 miljard dollar op de particuliere markt te bemachtigen, voordat een ontrafeling hem zijn baan kostte.

Tolley daarentegen is een financier met heldere ogen die wat hij zijn vormingsjaren noemt, doorbracht in de onsentimentele kantoren van Morgan Stanley en Blackstone.

Neumann bedacht de term ‘door de gemeenschap gecorrigeerde ebitda’, een notoir vleiende draai aan de gemeenschappelijke winstmaatstaf van winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie. Tolley legde tijdens recente onderhandelingen met WeWork-crediteuren nadrukkelijk de nadruk op ‘cash ebitda’. De boodschap was dat hij hier niet was om spelletjes te spelen met obligatiehouders en verhuurders – en dat hij van hen dezelfde ernst verwachtte.

“We gebruiken Hoofdstuk 11 als een positieve beslissing”, vertelde hij aan de Financial Times. WeWork was vrijwillig “vooruitlopend op” de problemen veroorzaakt door $13 miljard aan huurcontracten die in drukkere tijden werden ondertekend, zo betoogde hij, en de herstructurering zou van WeWork “morgen een radicaal beter bedrijf maken dan het nu is”.

Met een MBA aan Columbia University kwam Tolley op een gunstig moment terecht bij de telecomgroep van Morgan Stanley, net voordat president Bill Clinton de Telecommunicatiewet van 1996 ondertekende. Die deregulering luidde een financierings- en fusie- en overnamegolf in die de weg vrijmaakte voor breedbandinternet en de digitale economie.

Tijdens zijn tijd bij Morgan Stanley, waar hij pitchte voor CEO’s en CFO’s, begon hij “te leren hoe zij denken”, herinnert Tolley zich. Maar in 2000 stapte hij over naar Blackstone, net toen opkoopgroepen miljardencontracten begonnen aan te gaan.

Een van de leidinggevenden die Tolley in dienst nam, merkte zijn encyclopedische beheersing op van de honderden telefoon- en draadloze bedrijven die over de hele wereld ontstonden. Een junior collega uit die tijd herinnert zich dat hij merkbaar warmer was dan de meeste partners.

“Als er kritiek op mij was bij Blackstone, [it’s that] Ik was een te aardige man”, zegt Tolley: “Een van de redenen dat ik nu CEO ben in plaats van senior bij Blackstone [is that] Ik ben beter geschikt voor dit werk.”

Hij sloot zich aan bij het infrastructuurinvesteringsteam van Blackstone, dat in 2011 uitgroeide tot een apart bedrijf. Tolley, nog geen 50, besloot een pauze te nemen en na te denken over zijn pensioen.

In 2017 had hij besloten dat hij nog minstens één act over had. Een vriend uit zijn tijd bij Morgan Stanley nam contact op: Alex Clavel, die het Vision Fund van SoftBank leidde, vroeg Tolley om Chief Financial Officer te worden van een portefeuillebedrijf, het satellietbedrijf OneWeb.

Tolley vertrok na slechts een jaar. Maar toen Intelsat, een rivaal van OneWeb, in 2019 op zoek ging naar een financieel hoofd, kreeg hij de baan. “Voordat ik bij Intelsat kwam, had ik geen idee of ik een goede CEO zou zijn”, zegt hij, maar zijn tijd daar liet hem zien dat “ik duizend mensen mee op reis kon nemen”.

Intelsat gaf hem de herstructureringservaring die hem zijn WeWork-rol verzekerde. Toen de satellietgroep tijdens de pandemie faillissement aanvroeg, gebruikte Tolley het proces om spectrum te verkopen aan mobiele telefoonoperatoren die bereid waren goede prijzen te betalen voor de aanleg van hun 5G-netwerken.

Het was een van de meest complexe Chapter 11-zaken van de afgelopen jaren, met dochterondernemingen met Byzantijnse kapitaalstructuren en gevechten met onder meer miljardair David Tepper. Na een zaak van bijna twee jaar kwam Intelsat naar voren met een schuldenlast van 16 miljard dollar naar 7 miljard dollar.

Tolley, die vertrok toen het faillissement voltooid was, combineert “een groot gevoel voor het grote geheel” met het vermogen om gefocust te blijven, zegt Stephen Spengler, de voormalige CEO van Intelsat. “Hij schept veel vertrouwen, zowel bij bondgenoten als bij tegenpartijen.”

In februari heeft SoftBank, dat 16 miljard dollar in WeWork heeft gestort, geholpen Tolley benoemd te krijgen tot lid van de raad van bestuur van de kantorengroep. Zijn klim naar de topbaan ging snel. Drie maanden nadat hij toetrad, nam de toenmalige CEO Sandeep Mathrani ontslag, gevolgd door zijn CFO en drie andere directeuren. Tolley werd interim-CEO voordat hij vorige maand de baan definitief veiligstelde.

Hoewel WeWork zijn liquiditeit had verbeterd na een complexe buitengerechtelijke herstructurering in maart, werd het bedrijf nog steeds verlamd door 70 cent van elke dollar aan inkomsten aan huur uit te geven. Als CEO daagde Tolley verhuurders uit om aan de onderhandelingstafel te komen, anders riskeerden ze dat hun huurcontracten failliet zouden gaan.

Spreadsheets zijn gemakkelijk te gebruiken bij Tolley. Maar hij deelt de achtergrond van Mathrani in de vastgoedsector niet en hij moet nog steeds het bedrijf van WeWork leiden terwijl hij de faillissementsprocedure beheert. De vraag naar kantoren blijft laag en, zoals de advocaten van WeWork deze week in de rechtbank opmerkten, cirkelen er rivalen rond zijn klanten.

“Het is niet mijn taak om WeWork te herstructureren; het is om dit bedrijf te repareren en vooruit te helpen”, zegt Tolley. Met slechts een vleugje bravoure van zijn voorganger voegt hij eraan toe: “Er staat ons nog zoveel cyclisch herstel te wachten en we hebben de wind in de rug en ik hoop hier nog jaren te blijven”.