X, voorheen Twitter, betwist de nieuwe transparantiewet van Californië als ongrondwettelijk

X, voorheen bekend als Twitter, heeft een rechtszaak aangespannen waarin hij beweert dat een nieuwe Californische wet die sociale netwerken verplicht bepaalde moderatiepraktijken te verklaren, een schending is van het grondwettelijke recht op vrije meningsuiting van het bedrijf.

AB 587 werd een jaar geleden in de wet ondertekend. De gouverneur van Californië, Gavin Newsom, schreef destijds: “Californiërs verdienen het om te weten hoe deze platforms ons publieke discours beïnvloeden, en deze actie brengt de broodnodige transparantie en verantwoordelijkheid met zich mee voor het beleid dat vorm geeft aan de sociale media-inhoud die we elke dag consumeren.”

De wet vereist dat socialemediabedrijven publiekelijk de moderatiepraktijken rond haatzaaiende uitlatingen, racisme, extremisme, desinformatie, intimidatie en buitenlandse politieke inmenging uiteenzetten. Hoe deze concepten worden gedefinieerd, hoe de regels daaromheen worden gehandhaafd en wat gebruikers kunnen doen om de relevante processen beter te begrijpen (en indien nodig aan te vechten), moet vanaf 2024 twee keer per jaar worden ingediend.

Hoe nauw de staat betrokken moet worden bij de moderatiepraktijken van particuliere platforms is zeker een kwestie van discussie en delicate aard. Te ver in één richting resulteert in censuur zoals die in China, terwijl een totaal hands-off benadering resulteert in ongebreideld misbruik, zoals we in het verleden hebben gezien.

Californië heeft zichzelf beslist aan de zwaardere kant van het spectrum van overheidsbetrokkenheid geplaatst, deels vanwege het inherent progressieve karakter van de staat en deels omdat de staat, als bakermat en speeltuin voor veel van deze bedrijven, een bijzondere afstemming op en invloed op hun zaken geniet. De privacywet van Californië wordt bijvoorbeeld algemeen gezien als een voorloper van een nationale wet die op soortgelijke wijze consumenten probeert te beschermen tegen de plunderingen van technologiebedrijven.

Deze tendens staat op gespannen voet met de filosofie van Elon Musk, eigenaar van X/Twitter en die zichzelf omschrijft als ‘absolutist van de vrije meningsuiting’. Na het min of meer elimineren van de teams en inspanningen bij het bedrijf dat zich bezighoudt met het definiëren van en reageren op zaken als haatzaaiende uitlatingen en desinformatie, kan het voor hem moeilijk zijn om aan AB 587 te voldoen, zelfs als hij dit niet verwerpelijk vindt. (Musk heeft zich nog niet persoonlijk uitgesproken over de rechtszaak.)

De veiligste uitweg uit deze dubbele situatie is, via de aloude traditie van dit land, het aanvechten van de overtredende wet als een ongrondwettelijke regering die zich bemoeit met de particuliere aangelegenheden van miljardenbedrijven.

Zoals de rechtszaak (2:23-at-00903, ingediend in het Eastern District van Californië) uitlegt, is AB 587 niet alleen verkeerd, maar de voorbode van wijdverbreide censuur. Uit de tekst van de klacht:

De staat Californië prijst AB 587 aan als slechts een ‘transparantiemaatregel’ op grond waarvan bepaalde sociale-mediabedrijven hun inhoudsmoderatiebeleid en statistieken openbaar moeten maken… de ware bedoeling van AB 587 is om druk uit te oefenen op sociale-mediaplatforms om bepaalde constitutioneel- beschermde inhoud die door de staat als problematisch wordt beschouwd.

…Via AB 587 dwingt de staat socialemediabedrijven om publieke standpunten in te nemen over controversiële en politiek geladen kwesties. En omdat X Corp. over deze onderwerpen de standpunten moet innemen zoals deze door de staat zijn geformuleerd, wordt X Corp. gedwongen de politiek geladen voorwaarden van de staat over te nemen, wat op zichzelf een vorm van gedwongen toespraak is.

AB 587 geeft X Corp. dus het mandaat om te spreken over gevoelige, controversiële onderwerpen waarover het niet wil spreken, in de hoop X Corp. onder druk te zetten om grondwettelijk beschermde inhoud op zijn platform te beperken die de staat kennelijk verwerpelijk of onwenselijk vindt.

Het is, zo beweert de rechtszaak, het recht van X/Twitter om de definities en moderatiemethoden die het kiest privé uit te oefenen op zijn eigen platform, een kwestie van hoe het bedrijf zich uitdrukt. Hoewel het op deze manier beschrijven het een beetje absurd doet klinken, is het verre van ongekend, juridisch of situationeel, en het argument dat het bedrijf een beschermde ‘redactionele’ vorm van meningsuiting hanteert, zoals een krant.

Natuurlijk, door redactionele controle over iets uit te oefenen, oefen je er ook enig eigendom over uit, en er worden verschillende beschermingen geboden aan platforms die geen redactioneel commentaar leveren (zogenaamd breedbandaanbieders) en platforms die dat wel doen (echte kranten of websites zoals TechCrunch ).

We zullen het aan de advocaten en deskundigen moeten overlaten om de specifieke argumenten en merites ervan te beoordelen, maar er is een voor de hand liggende vraag die de rechtszaak oproept. De advocaten van X/Twitter zeggen dat ze niet over deze onderwerpen hoeven te spreken, maar er zijn uiteraard andere onderwerpen waarover ze gedwongen kunnen worden te spreken. Men kan geen aanspraak maken op ‘redactionele onafhankelijkheid’ door bijvoorbeeld te weigeren inkomsten aan de IRS te rapporteren of door een gerechtelijk bevel niet op te volgen. Er bestaan ​​wetten om de verschillende categorieën informatie af te bakenen in de categorieën die een bedrijf of individu verplicht kan verstrekken en de categorieën die het naar eigen goeddunken mag verstrekken.

Uiteraard wordt er voortdurend over deze wetten onderhandeld in de rechtbanken, en nieuwe wetten zoals AB 587 worden onvermijdelijk geconfronteerd met juridische uitdagingen van degenen op wie ze van invloed zijn. Dat is de manier waarop het systeem werkt, maar gezien het wilde westen dat X/Twitter is geworden, qua moderatie, is het moeilijk om je niet af te vragen of hun bedoelingen hier puur aan de kant van burgerlijke rechtschapenheid liggen.

In reactie op de rechtszaak zei Jesse Gabriel, lid van de California Assembly, auteur van het wetsvoorstel, dat AB 587 “een pure transparantiemaatregel is die eenvoudigweg vereist dat bedrijven eerlijk zijn over de vraag of en hoe ze de inhoud modereren. Het vereist op geen enkele manier een specifiek beleid voor inhoudsmoderatie.”

Hij voegde er, misschien onnodig, aan toe: “Als Twitter niets te verbergen heeft, dan zouden ze geen bezwaar moeten hebben tegen dit wetsvoorstel.” Helaas wordt dit soort taal vaak gebruikt in gevallen waarin de overheid flagrant te ver gaat, zoals het beruchte stop-and-frisk-beleid van New York. Gabriël zou er goed aan doen om te bedenken dat, hoewel hij door middel van transparantie een perfectere unie nastreeft, hij een regering vertegenwoordigt waarvoor inbreuk op privégegevens (hoewel persoonlijke gegevens in plaats van bedrijfsgegevens, om redenen die we hier niet zullen onderzoeken) een alledaagse aangelegenheid is.

De vandaag ingediende rechtszaak vraagt ​​om een ​​juryrechtspraak, maar dit is uiteraard de vroegst mogelijke fase van de zaak. We zullen binnenkort een vervolg geven aan juridische analyses en andere officiële reacties zodra deze beschikbaar komen.