Zal de grote inzet van Goldman Sachs op vermogensbeheer werken?

Een jaar geleden vestigde David Solomon, CEO van Goldman Sachs, zijn hoop op een nieuw leven inblazen van de aandelenmarktwaardering van de Wall Street Bank op een nieuw gefuseerde divisie voor vermogens- en vermogensbeheer. Omdat Solomon de onrust binnen de bank het hoofd heeft geboden, kan zijn werkzekerheid ervan afhangen.

De leidinggevenden van Goldman zeiden dat ze “een pad zien” om tegen eind 2025 een kwart van de winst uit de divisie te halen. AWM zou tegen die tijd 4 tot 5 miljard dollar aan winst vóór belastingen kunnen bijdragen, vertelde president John Waldron aan de Financial Times.

Dat zou meer dan driemaal de 1,3 miljard dollar zijn die de eenheid in 2022 genereerde, wat neerkomt op ongeveer 10 procent van het totaal van de bank. De winst vóór belastingen van Goldman bedroeg de afgelopen drie jaar gemiddeld $17,7 miljard.

Beleggers hebben het nieuwste plan van Solomon grotendeels verwelkomd en juichen de focus op vermogens- en vermogensbeheer toe na jaren van verliezen in de zes jaar durende poging om een ​​digitale retailbank te worden.

“Ik denk niet dat iemand de strategie zelf terugdringt”, zegt Dan Fannon, analist bij Jefferies. “Het is iets waar ze meer schaalgrootte nodig hebben, vooral op het gebied van rijkdom.”

Maar de bank is in een race tegen de klok om te laten zien dat ze de AWM-vergoedingen snel genoeg kan laten groeien om investment banking en handel in evenwicht te brengen, terwijl Solomon, CEO sinds 2018, te maken heeft gehad met onvrede onder zowel de gewone werknemers als de leidinggevenden. ontheemd geraakt tijdens de herstructurering van vorig jaar.

Goldman Sachs is lange tijd de gouden standaard van Wall Street geweest op het gebied van handels- en investeringsbankieren. Maar de financiële crisis van 2008 en de reactie van de toezichthouders daarop hebben het enthousiasme van beleggers voor deze zeer cyclische bedrijven getemperd ten gunste van een gestage stroom van beheervergoedingen.

Morgan Stanley stapte in 2009 over op een op rijkdom gerichte strategie en heeft dit jaar 58 procent van de inkomsten vóór belastingen uit vermogensbeheer gegenereerd. Het wordt nu verhandeld tegen 1,37 keer de boekwaarde, zegt Capital IQ, terwijl Goldman ongeveer 1 keer achterblijft.

De nieuwe strategie van Solomon berust erop dat de bank stabiele, vergoedingen genererende activiteiten opbouwt en tegelijkertijd miljarden aan eigen investeringen afwikkelt om capaciteit vrij te maken om meer voor klanten te doen.

De man die hiervoor wordt belast, is Marc Nachmann, een van Solomons vertrouwde fixers, die eerder de handelsinkomsten een boost gaf en tijdens de herstructurering van vorig jaar werd verheven tot de functie van mondiaal hoofd van vermogens- en vermogensbeheer.

Uit richtlijnen die Nachmann eerder dit jaar aan investeerders gaf, blijkt dat AWM binnen twee jaar ongeveer een derde van de jaarlijkse netto-inkomsten van de bank zou kunnen vertegenwoordigen. In februari gaf hij aan dat de divisie streefde naar marges vóór belastingen van midden 20 procent. Gecombineerd met de winstcijfers van Waldron vertaalt dit zich in een jaarlijkse netto-omzet tussen de $16 miljard en $20 miljard, vergeleken met het driejarige groepsgemiddelde van Goldman van $50 miljard.

“Het is een opwindende business omdat je een seculiere groei kent en een behoorlijk gefragmenteerde markt als je het vergelijkt met het bankwezen,” vertelde Nachmann aan de FT.

Bankleiders zeiden dat AWM de doelstellingen eerder dan gepland haalt en hun klantenaanbod van “alternatieven” opbouwt: onder meer particulier krediet, private equity en infrastructuurfondsen. Ze beweren dat hun relaties met superrijke individuen de bank positioneren om te profiteren van een voorspelde stormloop naar alternatieve investeringen.

Maar jaren van herhaalde reorganisaties en omzet aan de top van AWM hebben hun tol geëist van het beleggersvertrouwen en het interne moreel, en de winsten en beloningen bij Goldman zijn over het algemeen gedaald.

Drie van de vier mensen die samen met Nachmann op het nieuwe organigram van vorig jaar werden vermeld – waaronder Chief Investment Officer Julian Salisbury – zijn vertrokken of hebben plannen aangekondigd om te vertrekken.

Gabriel Denis, die Goldman voor Morningstar analyseerde voordat hij vorige maand aftrad, zei: “Instabiliteit van het bestuur is een van de belangrijkste kenmerken die we bij Goldman hebben waargenomen. . . Leiders komen en leiders gaan en ze hebben allemaal ambitieuze doelen. Het kan heel vermoeiend zijn.”

Denis voegde eraan toe: “Er zijn sterke punten, maar over het algemeen zijn ze slechts gemiddeld.”

Goldman is, met $2,7 biljoen aan activa onder toezicht, al erg groot in traditioneel vermogensbeheer. Het is de afgelopen vier jaar ook een top vijf van alternatieve spelers geworden door drie verschillende afdelingen samen te brengen die allemaal in particuliere markten investeerden.

Nachmann zei dat AWM op weg is om tegen het einde van dit jaar 225 miljard dollar aan alternatieve fondsenwerving te bereiken, een jaar eerder dan gepland, en een stijging ten opzichte van de 40 miljard dollar in 2020.

Maar de prestaties van de divisie worden vertroebeld door het feit dat zij een deel van de investeringen beheert die zijn overgebleven sinds Goldman zijn bedrijfsresultaten een boost gaf door met eigen kapitaal investeringen in private equity-stijl te doen.

Deze holdings hebben een hekel aan zowel de toezichthouders, die Goldman dwingen een grote hoeveelheid verliesabsorberend kapitaal tegen hen aan te houden, als aan de aandeelhouders die ze als volatiel en onvoorspelbaar beschouwen. De bank verkoopt ze, van 64 miljard dollar in 2019 naar 30 miljard dollar vorig jaar, met als doel uiteindelijk de hele portefeuille af te stoten.

De timing van de uitverkoop was lastig: Goldman heeft dit jaar bijna $500 miljoen aan verliezen en afschrijvingen geleden op zijn aandelenbeleggingen, vooral op zijn vastgoedbeleggingen.

“Het lijdt geen twijfel dat de prijzen lager zijn dan een jaar geleden,” zei Waldron. “Het stroomlijnen van de balans is veel belangrijker dan het verschil in verkoopprijzen.”

Sceptici betwijfelen of de organische groei ooit snel genoeg zal zijn om van de divisie een echt tegenwicht te maken voor de eersteklas investment banking- en handelsactiviteiten van de bank: Morgan Stanley heeft zijn vermogensstrategie een boost gegeven door ETrade en Eaton Vance te kopen.

Maar Goldmans staat van dienst op het gebied van acquisities is fragmentarisch. De verkoop van online kredietverstrekker GreenSky deze maand voor 70 procent minder dan achttien maanden geleden is het nieuwste voorbeeld, ook al zijn leidinggevenden optimistischer over de overname in 2021 van de vermogensbeheertak van de Nederlandse verzekeraar NN Group.

En ruim tien jaar nadat Morgan Stanley zijn stap zette, is de concurrentie op het gebied van vermogensbeheer toegenomen, waarbij iedereen, van Citigroup tot Charles Schwab, probeert het succes ervan te evenaren.

Goldman onderscheidt zich door zich te richten op de rijkste klanten, die met minstens 20 miljoen dollar aan de doelgroep van Morgan Stanley’s 5 tot 10 miljoen dollar. Dergelijke klanten hebben een uitstekende service nodig en het kan jaren duren voordat ze hun doel bereiken. Voor groei zal de bank dus haar 1.000 adviseurs en ondersteunend personeel moeten uitbreiden.

Goldman heeft soms ook moeite gehad om samenwerkingsbanden te bevorderen, zowel binnen divisies als binnen de bank. De private banking- en vermogensteams staan ​​er in de sector om bekend dat ze schermbeschermers op hun computers gebruiken, zodat collega’s niets van hun klanten kunnen zien. “Het is een honden-eet-hond-cultuur”, zegt een senior private bankier bij een rivaal.

Goldman’s hoofd vermogensbeheer, Tucker York, verdedigt deze praktijk en zegt dat het de focus van de bank op het ‘private’ aspect van vermogensbeheer onderstreept. “Onze klanten vinden dat heel erg belangrijk. Dat respecteren we”, aldus York.

De houding ten opzichte van de particuliere vermogenssector is veranderd, zeggen insiders.

Historisch gezien keken investeringsbankiers neer op de jongens van particuliere vermogens, zei een voormalige privébankier van Goldman.

Nu, terwijl de bank al heel lang “in de ultra-rijke vermogenssector actief is . . . we hebben het voordeel dat we er intern meer aandacht aan besteden”, zegt Kristin Olson, een partner die leiding geeft aan alternatieven binnen de welvaartssector.

Toch vragen concurrenten uit de sector zich af of er genoeg is veranderd – en of AWM ooit snel genoeg zal kunnen groeien om de investeringsbankiers van Goldman bij te houden.

AWM “is altijd ‘de andere business’ geweest”, zegt een zeer ervaren bankier die bij verschillende rivalen heeft gewerkt.

“Vijftien jaar geleden bedroeg het 8, 9, 10 procent van de winst en ze wilden het naar 15, 20 procent brengen. Dat is nu nog steeds zo. . . Ze moeten accepteren dat ze niet weten hoe ze hun bedrijf moeten uitbreiden en een grote kaas moeten inhuren.”