Zimbabwe wil verkiezingskritiek van zich afschudden met een nieuwe schuldenovereenkomst

De president van Zimbabwe bereidt zich voor om de gesprekken over 14 miljard dollar aan onbetaalde schulden te hervatten, nu er diepe verdeeldheid blijft bestaan ​​over de betwiste verkiezingen in het Zuid-Afrikaanse land.

Emmerson Mnangagwa gokt erop dat de internationale zorgen over zijn herverkiezing en de toenemende tekenen van vriendjespolitiek een potentiële deal voor de herstructurering van langdurige schulden aan de Wereldbank, de Afrikaanse Ontwikkelingsbank (AfDB) en andere crediteuren niet zullen blokkeren, waardoor de financiering zal worden hersteld van een regime dat worstelt met de ineenstorting van de nieuw leven ingeblazen Zimbabwaanse dollar en een driecijferige inflatie.

De 81-jarige heeft aangegeven dat zijn zoon, David Kuda Mnangagwa, bij de gesprekken zal worden betrokken nadat hij hem tot vice-minister van Financiën heeft benoemd – een teken dat de president in zijn tweede ambtstermijn meer macht aan zijn binnenste cirkel geeft.

Wijdverspreide berichten over manipulatie en intimidatie bij de verkiezingen in augustus leverden ongewoon sterke kritiek op van opiniepeilers van de Southern African Development Community (SADC). Mnangagwa won officieel met ruim 52 procent van de stemmen.

“Wij roepen de SADC op om haar eigen principes na te leven. . . en de Zimbabwaanse regering ter verantwoording roepen” door maatregelen in te voeren om een ​​“cyclus” van verkiezingscrises te helpen beëindigen, zei Jameson Timba, een functionaris van Citizens Coalition for Change, de belangrijkste oppositiegroep onder leiding van Nelson Chamisa. De partij roept op tot een herhaling van de verkiezingen.

Nu de schuldenbesprekingen worden beschouwd als een van de weinige kansen die nog over zijn om Zimbabwe nieuw leven in te blazen, is het onwaarschijnlijk dat de regionale en binnenlandse kritiek de onderhandelingen zullen vertragen om de aanzienlijke betalingsachterstanden op de buitenlandse schulden weg te werken, waarvan een groot deel is opgebouwd onder oud-dictator Robert Mugabe voordat hij werd afgezet. bij een staatsgreep van 2017.

Moono Mupotola, de vertegenwoordiger van de AfDB in Harare, zei dat de gesprekken vóór het einde van het jaar zouden plaatsvinden, met data die door de Zimbabwaanse regering moeten worden bevestigd.

Deze maand heeft de EU 5 miljoen dollar aan steun voor de Zimbabwaanse verkiezingscommissie ingetrokken, een symbool van haar bezorgdheid over de verkiezingen. Maar van westerse donoren wordt grotendeels verwacht dat zij hun steun voor de schuldenbesprekingen zullen behouden.

‘Ik denk het niet [creditors are] bereid om het momentum van het proces te verliezen”, zegt Ringisai Chikohomero, onderzoeker aan het South African Institute for Security Studies. “Dit is het enige proces dat erop lijkt dat er een oplossing kan worden gevonden voor de betalingsachterstanden [and] dit is ook de enige plek die nu beschikbaar is om hervormingen te bespreken.” Crediteuren hebben potentiële hervormingen gekoppeld aan het bestuur en aan de herstructurering van de schulden.

Maar de regionale spanningen over de gevolgen van de verkiezingen zullen de schuldenbesprekingen overschaduwen. Als huidige voorzitter van het veiligheidsorgaan van de SADC heeft de Zambiaanse president Hakainde Hichilema het kritische waarnemersrapport van het blok op de agenda gehouden, inclusief discussies tijdens een bijeenkomst deze week.

De drang om de verkiezingen internationaal uit te dagen is van cruciaal belang voor de partij van Chamisa. Het land heeft zijn oproep voor een herhaling in het buitenland overgenomen, omdat het zegt dat de Zimbabwaanse rechters zijn opgepakt door de regerende Zanu-PF-partij.

“Het enige wat we vragen is dat de SADC handelt op basis van haar eigen rapport”, zei Timba. “We vragen de SADC-regeringen niet om naar ons te luisteren. We vragen de SADC-regeringen om naar zichzelf te luisteren, naar hun eigen waarnemersmissie.”

Analisten suggereerden echter dat andere regionale leiders de zaak zouden kunnen laten glijden na intensief lobbyen door Zanu-PF.

Zelfs nu de oppositie contact onderhoudt met regionale functionarissen, wordt zij in eigen land geconfronteerd met zowel een nieuwe repressie na verschillende arrestaties van nieuwe wetgevers als met druk van de Zimbabwanen om meer te doen om zich tegen het regime te verzetten.

“Ze blijven lawaai maken op sociale media en persverklaringen afleggen, maar het wordt tijd dat ze wakker worden en de koffie ruiken”, zegt Moses Kumbweya, een voormalige soldaat.

“Het is niet langer een geheim dat Mnangagwa wordt gedreven door het egoïstische doel om voor zijn familie en vrienden te zorgen. [the opposition] Omdat ze zoveel steun hebben, kijken veel burgers uiteraard naar Chamisa om het land uit deze puinhoop te halen”, voegde Kumbweya eraan toe.

Mnangagwa heeft ook een van zijn neven tot vice-minister van Toerisme benoemd en Owen Ncube, een assistent onder Amerikaanse sancties, benoemd tot minister voor de provincie Midlands in Zimbabwe, de familiale machtsbasis van de president.

“De benoeming van familieleden die nog niet op de proef zijn gesteld, is niet alleen een duidelijk teken van nepotisme, maar ook van Mnangagwa’s wens om een ​​‘comfortkabinet’ te hebben”, zegt Stephen Chan, hoogleraar wereldpolitiek aan de Londense School of Oriental and African Studies.

Vriendjespolitiek is een verder risico gezien de effectieve straffeloosheid voor omkoping in het Zimbabwaanse rechtssysteem, zegt Siphosami Malunga, directeur van Afrikaprogramma’s voor Afrika bij Open Society Foundations. “Het wekt wel de indruk dat hij zich alleen maar veiliger voelt bij degenen die het dichtst bij hem staan, familie en vrienden”, voegde hij eraan toe.

De personalisering van de macht onder Mnangagwa heeft onrust veroorzaakt in delen van de Zanu-PF, vooral nadat de Zimbabwaanse generaals in 2017 tegen Mugabe in actie kwamen vanwege signalen dat hij zich voorbereidde om de macht over te dragen aan familieleden zoals zijn vrouw Grace Mugabe.

Mnangagwa staat ook onder druk van internationale crediteuren om de diepere oorzaken van de valutachaos aan te pakken, met name het drukken van geld om de staatsuitgaven te financieren.

Harare heeft al een IMF-programma aangevraagd om toezicht te houden op de hervormingen. Toch betwijfelen analisten dat de regering alles behalve lippendienst zal bewijzen aan het advies van het fonds, terwijl het de Zimbabwaanse dollar blijft steunen, ondanks dat de dagelijkse transacties nu grotendeels in Amerikaanse dollars worden uitgevoerd.

“De munt is stervende”, zei Chikohomero. “Er is geen nieuw geld, er is niets dat de munt ondersteunt. Dat is de invloed die de schuldeisers hebben.”